Λίγοι είναι οι παχύσαρκοι που καταφέρνουν να χάσουν το ανεπιθύμητο βάρος και να διατηρήσουν το αποτέλεσμα, σύμφωνα με έρευνα.
Δυσοίωνα είναι τα ευρήματα νέας μελέτης για τους παχύσαρκους που προσπαθούν να χάσουν βάρος, η οποία διεξήχθη σε 176.000 παχύσαρκους Βρετανούς ενήλικες. Σύμφωνα με αυτά, οι παχύσαρκοι άνδρες είχαν μία πιθανότητα στις 210 να μειώσουν τα κιλά τους στο φυσιολογικό βάρος, σε ένα έτος και οι γυναίκες μία στις 124.
Ωστόσο, και τα δύο φύλα ήταν πολύ πιο πιθανό να χάσουν το 5 % του σωματικού τους βάρους, κάτι το οποίο είναι πολύ σημαντικό, καθώς θεωρείται αρκετό για να φέρει οφέλη για την υγεία, όπως η μείωση της αρτηριακής πίεσης και του σακχάρου στο αίμα. Όμως, δυστυχώς, περισσότεροι από τα τρία τέταρτα επαναπροσέλαβαν το βάρος, μέσα σε πέντε χρόνια.
Η επικεφαλής της μελέτης Alison Fildes, ερευνήτρια Ψυχολογίας στο Πανεπιστημιακό Κολλέγιο του Λονδίνου, αναγνωρίζει ότι τα ευρήματα σκιαγραφούν μία ζοφερή εικόνα και υπογραμμίζουν τη σημασία της πρόληψης της παχυσαρκίας σε πρώτο βαθμό.
Ωστόσο, δεν προκύπτει από τη μελέτη ότι οι προσπάθειες για απώλεια βάρους είναι μάταιες. Η δρ Caroline Apovian, εκπρόσωπος της Εταιρείας Παχυσαρκίας η οποία δεν συμμετείχε στην έρευνα, έδωσε τη δική της εκδοχή: «Οι αριθμοί σε αυτή τη μελέτη δίνουν μια σαφέστερη εικόνα για το πόσο δύσκολο είναι. Ωστόσο, η μελέτη βασίστηκε σε ιατρικά αρχεία και δεν υπάρχει καμία πληροφορία σχετικά με το πώς οι άνθρωποι προσπάθησαν να χάσουν βάρος. Μπορεί να έχουν δοκιμάσει ένα επίσημο πρόγραμμα απώλειας βάρους, ή να έχουν ακολουθήσει μια ακραία δίαιτα».
Η Fildes συμφωνεί. «Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι οι τρέχουσες στρατηγικές που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας δεν βοηθούν την πλειονότητα των παχύσαρκων ασθενών να χάσουν βάρος και να διατηρήσουν αυτή την απώλεια. Αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να έχουν πρόσβαση σε παρεμβάσεις για την απώλεια βάρους ή επειδή οι παρεμβάσεις που προσφέρονται είναι αναποτελεσματικές. Ή και τα δύο».
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ηλεκτρονικά ιατρικά αρχεία για να παρακολουθήσουν τις αλλαγές βάρους των παχύσαρκων, μεταξύ 2004 και 2014, εξαιρώντας τα άτομα που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση απώλειας βάρους, η οποία είναι μια επιλογή για σοβαρά παχύσαρκα άτομα.
Συνολικά, είχαν μια μικρή ετήσια πιθανότητα επίτευξης ενός φυσιολογικού βάρους, ειδικά αν ήταν σοβαρά παχύσαρκοι (1 στις 1290 για παθολογικά παχύσαρκους άνδρες).
Ωστόσο, φάνηκε ότι ήταν πολύ πιο εύκολο να χάσουν το 5 τοις εκατό του σωματικού τους βάρους, καθώς οι ετήσιες πιθανότητες ήταν 1 στις 12 για τους άνδρες και 1 στις 10 για τις γυναίκες. Η επιτυχία, όμως, ήταν συνήθως βραχύβια, αφού το 78 % επαναπροσέλαβε το βάρος του μέσα σε πέντε χρόνια.
Μέρος του προβλήματος, σύμφωνα με Apovian, είναι ότι λίγοι παχύσαρκοι Αμερικανοί για τους οποίους ενδείκνυνται φάρμακα απώλειας βάρους ή χειρουργική επέμβαση, ακολουθούν αυτές τις θεραπείες.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι συγγραφείς της μελέτης αναφέρουν ότι οι άνθρωποι προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την παχυσαρκία συνήθως παίρνοντας μια παραπομπή από το γιατρό τους για συμμετοχή σε ένα πρόγραμμα διαχείρισης βάρους, τα οποία επικεντρώνονται συνήθως σε μείωση των θερμίδων και άσκηση.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα ευρήματα της μελέτης δείχνουν ότι οι πρακτικές αυτές είναι ανεπαρκείς. Για τους ανθρώπους που είναι ήδη σημαντικά υπέρβαροι, η αποτροπή της περεταίρω αύξησης του σωματικού βάρους είναι ζωτικής σημασίας.
«Θα συνιστούσαμε προγράμματα θεραπείας της παχυσαρκίας που να στοχεύουν στο να αποτραπεί η περαιτέρω αύξηση του σωματικού βάρους και να διατηρηθεί η απώλεια βάρους, όταν αυτή επιτυγχάνεται», δήλωσε η Fildes, η οποία τόνισε τη σημαντικότητα της δημόσιας υγείας στην πρόληψη της νόσου.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση American Journal of Public Health.
