Μέχρι τις αρχές του 1980 οι γιατροί πίστευαν ότι οι διάφορες πεπτικές παθήσεις οφείλονταν στο χρόνιο άγχος, σε κάποια φάρμακα και στα πικάντικα φαγητά. To 1983, δύο Αυστραλοί γιατροί, ο B.J. Marshall και ο J.R.Warren, μετά από πολυετείς έρευνες, διαπίστωσαν ότι στο στομάχι πολλών ασθενών που έπασχαν από χρόνια γαστρίτιδα ή πεπτικό έλκος υπήρχε ένα βακτήριο, το οποίο, αφού το απομόνωσαν και το μελέτησαν, του έδωσαν την ονομασία Ελικοβακτηρίδιο του Πυλωρού ( Helicobacter pylori ). Για την ανακάλυψή τους αυτή οι δύο γιατροί τιμήθηκαν, το 2005, με το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής.
Η λοίμωξη από ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού είναι εξαιρετικά συχνή, είναι μεταδοτική και πιστεύεται ότι επηρεάζει περισσότερο από το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού. Αποκτάται κατά την παιδική ηλικία, συνήθως πριν την ηλικία των 10 ετών και προκαλεί οξεία διάμεση γαστρίτιδα. Με την πάροδο του χρόνου εξελίσσεται σε χρόνια γαστρίτιδα, τις περισσότερες φορές ασυμπτωματική ( σε ποσοστό που φτάνει το 80% ) και παραμένει στο βλεννογόνο του στομάχου σε όλη την ενήλικη ζωή. Έχει αποδειχθεί ότι σε μια οικογένεια, όταν ένας πάσχει από το μικρόβιο, τα άλλα μέλη έχουν σε ποσοστό 20% πιθανότητα να έχουν και αυτά το μικρόβιο στο στομάχι τους και να μην το γνωρίζουν. Μεταδίδεται συνήθως από μολυσμένα χέρια, από το σάλιο και από σταγονίδια στον αέρα.
Το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή της επένδυσης του στομάχου, η οποία είναι γνωστή ως γαστρίτιδα. Εάν η φλεγμονή δεν θεραπευτεί γίνεται χρόνια και παραμένει δια βίου. Οι περισσότερες διαγνωσμένες περιπτώσεις γαστρίτιδας οφείλονται στη μόλυνση από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού. Η λοίμωξη θεωρείται επίσης η κύρια αιτία πεπτικού έλκους και έλκους δωδεκαδακτύλου. Σύμφωνα με έρευνες, ευθύνεται για το 90% περίπου των περιπτώσεων δωδεκαδακτυλικού έλκους και για το 80% των περιπτώσεων γαστρικού έλκους.
Το 1994, ο Διεθνής Οργανισμός Έρευνας για τον Καρκίνο ( IARC ) χαρακτήρισε το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού ως ένα σημαντικό παράγοντα κινδύνου για ορισμένους τύπους καρκίνου του στομάχου και για έναν καρκίνο που είναι γνωστός ως MALT λέμφωμα του στομάχου. Ο κίνδυνος ανάπτυξης καρκίνου του στομάχου σε ασθενείς με χρόνια γαστρίτιδα προερχόμενη από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού υπολογίζεται ότι είναι 6 φορές μεγαλύτερος από τον υπόλοιπο πληθυσμό.
Η πιο αξιόπιστη και ακριβής εξέταση για τη διάγνωση της λοίμωξης από ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού είναι η γαστροσκόπηση του ανώτερου πεπτικού, με την λήψη βιοψιών από το γαστρικό βλεννογόνο.
Για τη θεραπεία της γαστρικής φλεγμονής και των ιστολογικών αλλοιώσεων του γαστρικού βλεννογόνου που οφείλονται στην χρόνια γαστρίτιδα από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού είναι αναγκαία η εκρίζωση του μικροβίου από το στομάχι.
Η θεραπεία της λοίμωξης γίνεται με το συνδυασμό 2-3 αντιβιοτικών φαρμάκων (αμοξυκιλλίνη, κλαριθρομυκίνη, μετρονιδαζόλη) φαρμάκων και με ένα φάρμακο για το στομάχι. Ο έλεγχος της επιτυχίας της θεραπείας γίνεται ένα μήνα μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας με τεστ αναπνοής ή τεστ κοπράνων. Τα τελευταία χρόνια έχει διαπιστωθεί ότι υπάρχει αντίσταση της λοίμωξης στα αντιβιοτικά που χορηγούνται, με αποτέλεσμα να γίνεται δύσκολη σε κάποιες περιπτώσεις η εκρίζωση του μικροβίου και να απαιτείται επανάληψη της θεραπείας.
