Οι μυιοψίες είναι ένα πολύ κοινό σύμπτωμα που μπορεί να εμφανιστεί και σε νεαρές ηλικίες αλλά είναι πιο συχνό μετά την ηλικία των 40 ετών και ειδικά στους μύωπες.
Δρ. Ηλίας Παπανδρέου MD PhD PgDipCRS(Dist) FEBOphth
Χειρουργός-Οφθαλμίατρος
Τιμολέοντος Βάσσου 17, 11521, Πλατεία Μαβίλη, Αθήνα
Προκαλούνται από το υαλώδες σώμα, μία διάφανη ουσία σαν ζελέ που γεμίζει το εσωτερικό του ματιού μεταξύ του φακού και του αμφιβληστροειδούς. Το υαλώδες υφίσταται αλλαγές στην διάρκεια της ζωής μας ανάμεσα στις οποίες την ρευστοποίηση. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να αλλάζει κατά τόπους η σύστασή του και μαζί με αυτή ο τρόπος που διαθλάται το φως καθώς περνά από αυτό. Η διαδικασία αυτή εκδηλώνεται ως «μυγάκια», «γραμμές», «δίχτυα» κτλ. που ανάλογα με τις συνθήκες φωτισμού και αντίθεσης ενοχλούν σε άλλοτε άλλο βαθμό. Γίνεται αντιληπτό ότι σε αυτή την περίπτωση οι μυιοψίες δεν προκαλούν περισσότερο από ενόχληση.
Είναι δυνατό όμως οι μυιοψίες να αποτελούν εκδήλωση μίας κατάστασης που ονομάζεται αποκόλληση του υαλώδους και μπορεί να συνοδεύονται-αλλά όχι απαραίτητα- από συμπτώματα όπως λάμψεις φωτός ή σκιές. Η αποκόλληση του υαλώδους καθαυτή είναι κατά μία έννοια μια φυσιολογική διαδικασία που συνδέεται με τη γήρανση του οφθαλμού και στις περισσότερες περιπτώσεις ολοκληρώνεται μετά από κάποιο χρονικό διάστημα και δεν προκαλεί σημαντικές αλλοιώσεις στον οφθαλμό. Υπάρχει όμως ένα μικρό ποσοστό όπου η αποκόλληση του υαλώδους μπορεί να προκαλέσει αλλοιώσεις στον φωτοευαίσθητο χιτώνα του οφθαλμού, τον αμφιβληστροειδή (ρωγμές, οπές) και να οδηγήσει σε αποκόλλησή του, μία κατάσταση σοβαρή που χρειάζεται επείγουσα αντιμετώπιση για να προληφθούν οι μόνιμες βλάβες στην όραση.
Δυστυχώς δεν υπάρχει τρόπος για τον πάσχοντα να διαχωρίσει με βάση τα συμπτώματα αν οι μυιοψίες αποτελούν μια ακίνδυνη ενόχληση ή προάγγελο σοβαρότερων προβλημάτων. Γι αυτό και συστήνεται ο έλεγχος από τον ειδικό οφθαλμίατρο σε οποιαδήποτε οξεία έναρξη μυιοψιών ειδικά μετά από τραυματισμό του οφθαλμού και οπωσδήποτε αν συνοδεύονται από λάμψεις ή σκιές στο οπτικό πεδίο. Σε αυτό το σημείο και σε οριακές περιπτώσεις σημαντική βοήθεια παρέχει η υψηλής ευκρίνειας οπτική τομογραφία συνοχής που μπορεί να απεικονίσει την οπίσθια επιφάνεια του υαλώδους και να ξεκαθαρίσει αν όντως έχει επέλθει πλήρης ή μερική αποκόλληση.
Όσον αφορά την αντιμετώπιση των μυιοψιών, τις περισσότερες φορές δεν απαιτείται καθώς είναι παροδικές και συνήθως αυτοπεριορίζονται. Η χρήση ενυδατικών σταγόνων πολλές φορές βοηθά στον μετριασμό των συμπτωμάτων. Σε περιπτώσεις που οι μυιοψίες είναι ιδιαίτερα εκτεταμένες και περιορίζουν σε σημαντικό βαθμό την όραση είναι δυνατή η αφαίρεση του υαλοειδούς με επέμβαση (υαλοειδεκτομή) και σε επιλεγμένες περιπτώσεις η εστιασμένη διάλυση μεγάλων πυκνώσεων του υαλώδους με ειδικό laser (βιτρεόλυση με Yag laser)
