Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου του Κολοράντο που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό American Journal of Psychiatry , ακόμη και μετά από πολλές εβδομάδες θεραπείας και σημαντική αύξηση του βάρους, ο εγκέφαλος των έφηβων ασθενών με νευρική ανορεξία παραμένει αλλοιωμένος, θέτοντας τους σε κίνδυνο για πιθανή υποτροπή.
Οι ερευνητές παρακολούθησαν 21 έφηβες πριν και μετά τη θεραπεία για την ανορεξία. Κατά την ολοκλήρωση της θεραπείας διαπίστωσαν ότι ο εγκέφαλός τους είχε αυξημένους δείκτες κινδύνου, ακόμη και μετά τη θεραπεία, σε σύγκριση με 21 έφηβες χωρίς διατροφική διαταραχή. Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι τα κεντρικά κυκλώματα ανταμοιβής του εγκεφάλου που ρυθμίζουν την όρεξη και την πρόσληψη τροφής λειτουργούσαν με μεγαλύτερη αντίδραση όταν οι ασθενείς ήταν ελλιποβαρείς και παρέμειναν αρκετά αυξημένα και μετά τη θεραπεία και την αποκατάσταση του κανονικού βάρους.
Σύμφωνα με τον επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Δρα Guido Frank, καθηγητής Ψυχιατρικής και Νευροεπιστήμης και ειδικός στις διατροφικές διαταραχές «στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι οι ασθενείς με νευρική ανορεξία δεν θεραπεύονται εύκολα. Η ασθένεια αυτή αλλάζει θεμελιωδώς την απόκριση του εγκεφάλου στα ερεθίσματα του περιβάλλοντος. Ο εγκέφαλος πρέπει να ομαλοποιηθεί και αυτό απαιτεί χρόνο».
Οι ερευνητές της ομάδας είχαν την υποψία πως η ντοπαμίνη (dopamine), ως νευροδιαβιβαστής του εγκεφάλου, θα μπορούσε να δώσει πολλές απαντήσεις για την παθολογία της νευρικής ανορεξίας. Μελέτες που έγιναν σε ζώα είχαν δείξει ότι ο περιορισμός της τροφής ή η απώλεια βάρους ενισχύει την ανταπόκριση της ντοπαμίνης στις αποκρίσεις ανταμοιβής. Βασιζόμενοι σε αυτή την υπόθεση, οι επιστήμονες θέλησαν να διαπιστώσουν εάν αυτή η αυξημένη εγκεφαλική δραστηριότητα θα ομαλοποιηθεί μόλις ο ασθενής ανακτήσει το χαμένο του βάρος. Για να αποδείξουν αυτή τη θεωρία, οι ερευνητές πραγματοποίησαν μια σειρά από γευστικές δοκιμές σε 21 έφηβες με ανορεξία και σε 21 έφηβες χωρίς καμία διατροφική διαταραχή. Στη συνέχεια και οι 42 έφηβες υποβλήθηκαν σε μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου.
Τα αποτελέσματα έδειξαν πως οι αποκρίσεις ανταμοιβής ήταν υψηλότερες στις έφηβες με νευρική ανορεξία σε σύγκριση με τις έφηβες χωρίς τη νόσο. Η μελέτη έδειξε επίσης ότι οι έφηβες με ανορεξία είχαν εκτεταμένες αλλαγές σε τμήματα του εγκεφάλου, τα οποία επεξεργάζονται, μεταξύ άλλων, τη γεύση και την αυτογνωσία του σώματος. Τα αποτελέσματα έδειξαν ακόμη πως όσο πιο σοβαρά μεταβληθεί ο εγκέφαλος ενός ασθενούς με νευρική ανορεξία, τόσο πιο δύσκολη είναι η θεραπεία της νόσου. Όπως επεσήμανε ο Δρας Franc «η νευρική ανορεξία είναι η τρίτη πιο κοινή χρόνια ασθένεια μεταξύ των έφηβων κοριτσιών, με ποσοστό θνησιμότητας 12 φορές υψηλότερο από το ποσοστό θανάτου για όλες τις αιτίες θανάτου για τις γυναίκες ηλικίας 15 έως 24 ετών και, όπως αποδεικνύεται, είναι πολύ δύσκολα θεραπεύσιμη».
Σύμφωνα με τον Δρα Franc «απαιτούνται περισσότερες μελέτες για να καθοριστεί εάν η συνεχιζόμενη αυξημένη απόκριση του εγκεφάλου οφείλεται σε αυξημένη αντίδραση της ντοπαμίνης στην πείνα και εάν πρόκειται για μια σοβαρότερη μορφή ανορεξίας των εφήβων που είναι πιο ανθεκτική στη θεραπεία». Όπως υποστηρίζει η ερευνητική ομάδα «μελέτες όπως αυτή μας βοηθούν να κατανοήσουμε για το τι πραγματικά συμβαίνει στον εγκέφαλο. Εάν καταφέρουμε να κατανοήσουμε το πώς λειτουργεί το εγκεφαλικό σύστημα ίσως τότε μπορέσουμε να αναπτύξουμε καλύτερες στρατηγικές για τη θεραπεία της νόσου. Από την άλλη, οι βιολογικοί δείκτες που αποκάλυψε η μελέτη θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον για την εύρεση μιας αποτελεσματικής θεραπείας αλλά και θα μπορούσαν να ανοίξουν το δρόμο για την χρήση φαρμάκων που θα στοχεύουν στο σύστημα ανταμοιβής της ντοπαμίνης».
