Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, ας δούμε ορισμένα ενδιαφέροντα στοιχεία.
-Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία καθιερώθηκε να γιορτάζεται το 1992 με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και τιμάται κάθε χρόνο στις 3 Δεκεμβρίου.
-Ως Άτομα με Αναπηρίες (ΑμεΑ) νοούνται τα άτομα με μακροχρόνιες σωματικές, ψυχικές, νοητικές ή αισθητηριακές δυσχέρειες, οι οποίες σε αλληλεπίδραση με διάφορα εμπόδια, ιδίως θεσμικά, περιβαλλοντικά ή εμπόδια κοινωνικής συμπεριφοράς, δύνανται να παρεμποδίσουν την πλήρη και αποτελεσματική συμμετοχή των ατόμων αυτών στην κοινωνία σε ίση βάση με τους άλλους.
-Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, περισσότεροι από 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι στον κόσμο ζουν με κάποια μορφή αναπηρίας εκ των οποίων περίπου 190 εκατομμύρια άνθρωποι αντιμετωπίζουν σημαντικές δυσκολίες στην καθημερινότητα τους. Σε αυτές τις δυσκολίες συμπεριλαμβάνονται μεταξύ άλλων ο στιγματισμός και οι διακρίσεις, η έλλειψη κατάλληλης ιατρικής φροντίδας και υπηρεσιών αποκατάστασης, η μη πρόσβαση σε μεταφορικά μέσα, κτίρια και πληροφορίες.
– Στην Ευρωπαϊκή Ένωση εκτιμάται ότι περισσότεροι από 80 εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από κάποια αναπηρία.
-Στην Ελλάδα ζουν περίπου 1 εκατομμύριο άτομα με αναπηρία.
-Τα άτομα με αναπηρίες έχουν γενικά χειρότερη υγεία, έχουν περιορισμένη ή και μηδαμινή πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, έχουν υψηλότερα ποσοστά θνησιμότητας, έχουν χαμηλότερη εκπαίδευση, αντιμετωπίζουν συχνότερα τον κοινωνικό αποκλεισμό και την ανεργία, έχουν λιγότερες οικονομικές ευκαιρίες και υψηλότερα ποσοστά φτώχειας σε σχέση με τα άτομα χωρίς αναπηρία.
-Σύμφωνα με τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία του Ο.Η.Ε., οι κυβερνήσεις πρέπει να θεσπίζουν νόμους που προάγουν την ισότητα και καταργούν κάθε μορφή άμεσης ή έμμεσης διάκρισης σε βάρος των ατόμων με αναπηρίες. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να προβαίνει σε διακρίσεις: ούτε το κράτος, ούτε οι επιχειρήσεις, ούτε οι πολίτες.
-Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία του Ο.Η.Ε. απαιτεί από τις χώρες να εξασφαλίσουν ότι τα άτομα με αναπηρία διαθέτουν τις κατάλληλες υπηρεσίες υγείας, συμπεριλαμβανομένης της γενικής υγείας, των υπηρεσιών αποκατάστασης, καθώς και το ότι δεν υφίστανται διακρίσεις στην παροχή υγειονομικής περίθαλψης (άρθρα 25 και 26).
