Πανοραμική ακτινογραφία δοντιών: Σε ποιες περιπτώσεις είναι αναγκαία;

Η πανοραμική ακτινογραφία θεωρείται η χρησιμότερη ακτινογραφική εξέταση στην καθημερινή οδοντιατρική πράξη. Ένα πολύτιμο εργαλείο για τους οδοντιάτρους και τους ορθοδοντικούς καθώς επιτρέπει μια ολοκληρωμένη απεικόνιση της οδοντικής και στοματικής κατάστασης του ασθενή.

Γράφει ο Δρ. Νίκος Μακρής, Οδοντίατρος με εξειδίκευση στη Γναθοπροσωπική Ακτινολογία,  ιδρυτής της Ψηφιακής Ακτινοδιαγνωστικής Στόματος.

Η πανοραμική ακτινογραφία έχει καθιερωθεί ως η πολυτιμότερη και χρησιμότερη ακτινογραφική εξέταση στην καθημερινή οδοντιατρική πράξη για τον πλήρη έλεγχο του οδοντικού φραγμού. Είναι η μοναδική ακτινογραφική τεχνική που δίνει τη δυνατότητα στον Οδοντίατρο να δει σε μια εικόνα όλα τα δόντια και τα οστά τόσο της άνω όσο και της κάτω γνάθου, καθώς και τις κροταφογναθικές διαρθρώσεις. Χρησιμοποιείται κυρίως για τη διάγνωση οδοντικών παθήσεων, για το σχεδιασμό θεραπειών ή χειρουργικών επεμβάσεων και για την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων της θεραπείας ή επέμβασης.

Ο τρόπος λήψης της είναι αρκετά απλός και πραγματοποιείται με μια πλήρη περιστροφή του πανοραμικού μηχανήματος γύρω από την κεφαλή του ασθενούς. Προϋπόθεση για την ορθή λήψη της πανοραμικής ακτινογραφίας είναι η σωστή τοποθέτηση του ασθενούς στο πανοραμικό μηχάνημα, ώστε να εξαλειφθούν ανεπιθύμητες επιπροβολές στις περιοχές οδοντιατρικού ενδιαφέροντος.

Ο χρόνος λήψης της Πανοραμικής ακτινογραφίας δεν ξεπερνά τα 10 δευτερόλεπτα (κάτω από 8 δευτερόλεπτα για τα παιδιά) και η δόση ακτινοβολίας που χρησιμοποιείται είναι κατά πολύ μικρότερη (τουλάχιστον 4 έως 5 φορές μικρότερη) από τη δόση ακτινοβολίας για μια ακτινογραφία θώρακος.

Η υψηλή διαγνωστική αξία των Πανοραμικών ακτινογραφιών σε συνδυασμό με την χαμηλή δόση ακτινοβολίας, την καθιστούν ως πρώτη επιλογή για τη μελέτη τερηδόνων ή περιοδοντικών νοσημάτων, και μόνο όπου κρίνεται απαραίτητο θα πρέπει να γίνονται συμπληρωματικά οπισθοφατνιακές ακτινογραφίες. Προϋπόθεση βέβαια, είναι η Πανοραμική ακτινογραφία να έχει ληφθεί με σωστή τεχνική από σύγχρονα ακτινογραφικά μηχανήματα.

Πότε κρίνεται αναγκαία η Πανοραμική Ακτινογραφία;

  • Σε νέα άτομα που βρίσκονται σε μικτή οδοντοφυϊα για θεραπευτικούς ή/και ορθοδοντικούς λόγους, προκειμένου να αξιολογηθεί η σκελετική και οδοντική ανάπτυξη, καθώς και να αξιολογηθούν οι φρονιμίτες.
  • Σε ασθενείς στους οποίους πρόκειται να τοποθετηθούν προσθετικές αποκαταστάσεις ή οστεοενσωματούμενα εμφυτεύματα, έτσι ώστε να γίνει μια αρχική προεγχειρητική αξιολόγηση ή ένα συνολικό σχέδιο θεραπείας.
  • Σε υποψία έγκλειστου δοντιού.
  • Σε ασθενείς οι οποίοι έχουν τραυματισθεί στο πρόσωπο.
  • Σε ασθενείς με προβλήματα στην κροταφογναθική διάρθρωση.
  • Σε ασθενείς με κυστικές αλλοιώσεις.
  • Σε ασθενείς οι οποίοι πρόκειται να χειρουργηθούν στη γνάθο για οποιονδήποτε λόγο.

Ποια είναι τα μειονεκτήματα μιας Πανοραμικής Ακτινογραφίας;

  • Ύπαρξη ανατομικών προβολών στην άνω γνάθο.
  • Ασάφεια της πρόσθιας περιοχής κάτω γνάθου.
  • Δυσκολία διάκρισης γναθιαίου πόρου και γενειακού τρήματος.
  • Μη σταθερή μεγέθυνση εξαρτώμενη από την τοποθέτηση του ασθενούς.
  • Διαφορές στην αντίθεση και στην αμαύρωση.
  • Αδυναμία απεικόνισης της παρειογλωσσικής διάστασης

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της Ψηφιακής Ακτινοδιαγνωστικής Στόματος: www.aktinodiagnostiki.gr

spot_imgspot_img

Σχετικά Άρθρα

Σχετικά Άρθρα

Πολλαπλούν Μυέλωμα: Ζωτικής σημασίας η έγκαιρη διάγνωση για την επίτευξη των θεραπευτικών στόχων

Οι πρόοδοι στην ιατρική ακριβείας και την ανοσοθεραπεία προσφέρουν ελπίδα για βελτιωμένα θεραπευτικά αποτελέσματα και καλύτερη ποιότητα ζωής για τους ασθενείς με πολλαπλούν μυέλωμα.

Θετική Διαπαιδαγώγηση: Το «κλειδί» για την υγιή ανάπτυξη των παιδιών

Η θετική διαπαιδαγώγηση, ως τρόπος ανατροφής των παιδιών, τα τελευταία χρόνια κερδίζει δυναμικά έδαφος καθώς αποτελεί μια μέθοδο με πολλαπλά οφέλη.

Ενδομητρίωση: Μια χρόνια νόσος με δύσκολη διάγνωση

Η ενδομητρίωση δεν είναι πάντα εύκολο να διαγνωσθεί. Λόγω των μη ειδικών συμπτωμάτων της, που συχνά μιμούνται άλλες παθήσεις, μπορεί να περάσουν έως και επτά  χρόνια από την έναρξη των συμπτωμάτων μέχρι τη διάγνωση της πάθησης.