Μήπως σας έχει γίνει έμμονη ιδέα ότι έχετε μία σοβαρή ασθένεια παρόλο που οι γιατροί επιβεβαιώνουν το αντίθετο; Μήπως υποβάλλεστε διαρκώς σε ιατρικές εξετάσεις παρά την αντίθετη γνώμη των γιατρών σας; Εάν αναγνωρίζετε τον εαυτό μέσα σε αυτά τα συμπτώματα, τότε πιθανότατα να πάσχετε από υποχονδρίαση, την νόσο του «κατά φαντασίαν ασθενή».
Γράφει ο Δημήτρης Γούσης MD, MSc, Ψυχίατρος
Η υποχονδρίαση, η διαταραχή σωματοποίησης καθώς και οι συναφείς διαταραχές είναι πολύ συχνές στην καθημερινή πράξη πολλών ιατρικών ειδικοτήτων, σπάνια όμως φτάνουν στην προσοχή των ψυχιάτρων. Η έναρξη τους εντοπίζεται συνήθως πριν την ηλικία των 30 ετών και, αν και αφορά και τα δύο φύλα, οι γυναίκες υπερέχουν σημαντικά έναντι των ανδρών.
Με ποια συμπτώματα εκδηλώνεται η υποχονδρίαση
–Οι ασθενείς βρίσκονται σε διαρκή αναζήτηση γιατρών και δεν καθησυχάζονται από τις διαβεβαιώσεις περί μη ύπαρξης σωματικής αρρώστιας. Μπορεί να υπεραπασχολούνται με ζητήματα υγείας και διατροφής ή να ψάχνουν πληροφορίες στο ίντερνετ ή σε βιβλία.
-Παρουσία πολλών σωματικών ενοχλημάτων και έντονη ανησυχία από πλευράς του ασθενή για το ενδεχόμενο ύπαρξης σοβαρής σωματικής αρρώστιας.
-Η εντόπισή των συμπτωμάτων στο σώμα και η περιγραφή τους είναι ασαφείς, η έντασή τους κλιμακώνεται ενώ ο ασθενής δεν αναφέρει παράγοντες που μπορεί να ανακουφίζουν τα συμπτώματα ή τα επιδεινώνουν.
-Ο ασθενής μεγιστοποιεί τη σημασία συνηθισμένων σωματικών ενοχλημάτων και τα ερμηνεύει ως παθολογικά.
-Τα συμπτώματα που περιγράφουν οι ασθενείς έχουν άτυπο χαρακτήρα και δεν «ταιριάζουν» με κάποια σωματική αρρώστια.
-Συνήθως υπάρχει μακροχρόνιο ιστορικό πολλών διαγνωστικών εξετάσεων, ενίοτε εξειδικευμένων, δαπανηρών ή επεμβατικών χωρίς παθολογικά ευρήματα. Οι διαγνωστικές εξετάσεις μπορεί να συγχέονται από τον ασθενή με θεραπευτικές παρεμβάσεις, ενώ σαφής διάγνωση δεν υπάρχει.
Η διαταραχή αυτή διαταράσσει τις διαπροσωπικές σχέσεις του ατόμου και συχνά επηρεάζει την απόδοση και την λειτουργικότητα του στις επαγγελματικές ή άλλες υποχρεώσεις του. Όταν δεν αντιμετωπιστεί με την κατάλληλη θεραπεία, η πορεία της είναι συνήθως χρόνια. Η θεραπεία της διαταραχής περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή ή/και ψυχοθεραπεία
