Η στιγμή που «έρχεται» η περίοδος στη γυναίκα που προσπαθεί να κάνει παιδί αποτελεί και την κορύφωση της απογοήτευσης για το ζευγάρι. Και τότε ξεκινάει ένας αγώνας, με την ελπίδα ότι θα οδηγήσει στο μαιευτήριο.
Θα παντρευτώ στα 35, αφού μέχρι τότε θα έχω εξασφαλίσει μία αξιόλογη καριέρα, θα κάνω παιδί στα 37 με έναν άντρα γύρω στα 40, ο οποίος θα μπορεί να μας εξασφαλίσει ένα ικανοποιητικό μέλλον και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα! Κάπως έτσι σχεδιάζουμε το μέλλον μας. Όμως, όπως είναι γνωστό, τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα υπολογίζουμε. Κανείς, φυσικά, δεν συμπεριλαμβάνει στα σχέδιά του τα προβλήματα γονιμότητας. Αυτό, ωστόσο, δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να προκύψουν. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις των ζευγαριών, μάλιστα, που περνούν μέσα από… 40 κύματα προκειμένου να γίνουν γονείς.
Τι εστί υπογονιμότητα
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, υπογονιμότητα είναι η κατάσταση που χαρακτηρίζεται από αδυναμία σύλληψης έπειτα από τουλάχιστον ένα χρόνο συχνών σεξουαλικών επαφών και κυρίως κατά τις γόνιμες ημέρες, χωρίς προφύλαξη. Διακρίνεται σε δύο τύπους: την πρωτοπαθή, που είναι η αδυναμία σύλληψης όταν δεν έχει προηγηθεί καμία εγκυμοσύνη (όχι απαραίτητα γέννα) και τη δευτεροπαθή, που αναφέρεται σε περιπτώσεις όπου έχει προηγηθεί εγκυμοσύνη, ανεξάρτητα από το αν θα έχει γεννηθεί τελικά παιδί ή όχι. Περίπου το 67-71% και το 29-33% των ζευγαριών πάσχουν από πρωτοπαθή και δευτεροπαθή υπογονιμότητα, αντιστοίχως.
Το κόστος της αναβολής
Ο αριθμός των υπογόνιμων ζευγαριών, τα τελευταία χρόνια, έχει σημειώσει σημαντική αύξηση. Η πιο συνήθης αιτία της αύξησης αυτής αποδίδεται στις σύγχρονες κοινωνικές συνθήκες. Τα περισσότερα ζευγάρια καθυστερούν την αναπαραγωγή και τη δημιουργία οικογένειας με αποτέλεσμα η γυναίκα, κυρίως, να «χάνει» τα πλέον παραγωγικά χρόνια της ζωής της. Ωστόσο στις μέρες μας, λόγω της εξέλιξης των τεχνικών αντιμετώπισης της υπογονιμότητας, τα ζευγάρια που τελικά μένουν άτεκνα είναι λιγότερα από όσα στο παρελθόν.
Τι πρέπει να κάνετε για να συλλάβετε
Προκειμένου να γίνει το όνειρο πραγματικότητα, οι επίδοξοι γονείς θα πρέπει να ακολουθήσουν μία συγκεκριμένη «τακτική». Έτσι, εάν ένα ζευγάρι επιθυμεί να συλλάβει και εφόσον ο κύκλος της γυναίκας είναι φυσιολογικός, θα πρέπει:
- Να έρχεται σε επαφή κατά τις γόνιμες μέρες και κυρίως από τη 10η – 14η μέρα από την έναρξη της έμμηνης ρύσης, σε κύκλο 28 ημερών. Σε περίπτωση που ο κύκλος σας είναι μεγαλύτερος ή μικρότερος θα πρέπει να μετράτε 10-14 ημέρες πριν την αναμενόμενη ημερομηνία έλευσης της επόμενης περιοδου Το σπέρμα παραμένει μέσα στο γεννητικό σύστημα της γυναίκας από 12 μέχρι 72 ώρες, ενώ το ωάριο παραμένει διαθέσιμο για γονιμοποίηση από 12 μέχρι 24 ώρες από τη στιγμή που θα απελευθερωθεί.
- Να αποφεύγει καταχρήσεις, όπως αλκοόλ, κάπνισμα κ.ά.
- Να έχει μία ισορροπημένη διατροφή και ένα ισορροπημένο βάρος (κατάλληλο προσωπικό Δείκτη Μάζας Σώματος)
- Να αποφεύγει τη χρήση λιπαντικών και άλλων κολπικών σκευασμάτων διότι αυτά μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά τη λειτουργία των σπερματοζωαρίων.
- Οι πιθανότητες να συλλάβει ένα φυσιολογικό ζευγάρι με τις απαραίτητες επαφές σε 1 μήνα είναι 25%, σε 3 μήνες 50%, σε 6 μήνες 75% και σε 1 χρόνο 85 – 90%. Το 10% που απομένει αφορά στα υπογόνιμα ζευγάρια.
Αναζητήστε βοήθεια αν…
Αν προσπαθείτε να συλλάβετε λίγους μήνες και δεν τα καταφέρνετε, μην πτοήστε! Το dead line που δίνουν οι ειδικοί για προσπάθεια σύλληψης με φυσικό τρόπο είναι ένας χρόνος, όταν βέβαια πληρούνται οι παραπάνω προϋποθέσεις. Αν και τα περιθώρια που έχει κάθε ζευγάρι για να προσπαθήσει εξαρτώνται κατά πολύ από την ηλικία της γυναίκας, σε περίπτωση που μέσα σε αυτό το διάστημα ο «πελαργός» δεν λέει να έρθει, τότε η επίσκεψη στον γιατρό είναι απαραίτητη. Σε περιπτώσεις όπου η γυναίκα είναι ηλικίας άνω των 35 ετών, παρουσιάζει ανωμαλίες στην περίοδό της ή υπάρχει ιστορικό που σχετίζεται με τη λειτουργία των γεννητικών οργάνων, θα ήταν προτιμότερο να απευθυνθούν σε γιατρό πριν από την πάροδο του χρόνου. Ένας ειδικός σε θέματα γονιμότητας γυναικολόγος και ένας ειδικός ανδρολόγος είναι οι γιατροί που μπορούν με επιστημονική εγκυρότητα να επιβεβαιώσουν το πρόβλημα της γονιμότητας στο ζευγάρι και να καθοδηγήσουν την προσπάθεια για τον εντοπισμό των αιτιών και την αντιμετώπισή του.
