Βασικός στόχος της θεραπείας για το διαβήτη παραμένει πάντα η ανακούφιση των συμπτωμάτων και η βελτίωση της ποιότητας ζωής του διαβητικού ασθενή. Όπως τονίζει ο Νικόλαος Βάλβης, Ενδοκρινολόγος – Διαβητολόγος μιλώντας στο Liveit.gr, η επιλογή της θεραπείας για το σακχαρώδη διαβήτη είναι εξατομικευμένη, με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τις ανάγκες και τον τρόπο ζωής του κάθε ασθενούς.
Ο διαβήτης τύπου 1, ο οποίος παρουσιάζεται συνήθως στην παιδική ηλικία (αν και μπορεί να εμφανιστεί και αργότερα στη ζωή), προκαλείται από την έλλειψη ινσουλίνης. Ως εκ τούτου, στα άτομα με διαβήτη τύπου 1 πρέπει να χορηγείται ινσουλίνη λόγω απουσίας της δικής τους παραγωγής ινσουλίνης.
Για τους διαβητικούς ασθενείς τύπου 1 οι οποίοι δεν ρυθμίζονται επαρκώς με τα πολλαπλά ενέσιμα σχήματα ινσουλίνης ενώ έχουν πλήρως εκπαιδευτεί από τον ιατρό τους, είναι πλέον διαθέσιμες οι αντλίες ινσουλίνης, οι οποίες μπορεί να συνδυαστούν με συστήματα συνεχούς καταγραφής της γλυκόζης που μπορούν ουσιαστικά να ελέγχουν το επίπεδο σακχάρου στο αίμα κάθε 3 λεπτά. Η δημιουργία ενός κλειστού κυκλώματος που θα περικλείει έναν αισθητήρα γλυκόζης, μια αντλία και ένα λογισμικό που θα επεξεργάζεται τα δεδομένα από τον αισθητήρα και θα δίνει εντολή στη αντλία για χορήγηση της κατάλληλης δόσης ινσουλίνης θα επιτρέψει τελικά την δημιουργία ενός «τεχνητού παγκρέατος». Οι ερευνητές αναζητούν επίσης τρόπους για την ανάπλαση των κυττάρων του παγκρέατος που παράγουν την ινσουλίνη. Η εύρεση πιο εύκολων στη χρήση ανασοκατασταλτικών φαρμάκων θα επιτρέψει τη μεταμόσχευση κύτταρων που παράγουν ινσουλίνη να γίνει πιο συχνή από ό, τι είναι τώρα.
Ο διαβήτης τύπου 2, ο οποίος εμφανίζεται συνήθως σε ενήλικες (αλλά έχει παρατηρηθεί και σε παχύσαρκα παιδιά), προκαλείται από αντίσταση στη δράση της ινσουλίνης σε συνδυασμό με σχετική ανεπάρκεια παραγωγής ινσουλίνης. Εάν η φυσική δραστηριότητα και η σωστή διατροφή δεν ελέγχουν επαρκώς το σάκχαρο του αίματος τότε είναι απαραίτητη η λήψη φαρμάκων. Η επιλογή του φαρμάκου εξαρτάται από το τι συμβάλει περισσότερο στην εκδήλωση του διαβήτη. Για παράδειγμα υπάρχουν φάρμακα τα οποία αυξάνουν την παραγωγή ινσουλίνης από το πάγκρεας και άλλα που μειώνουν την παραγωγή σακχάρων από το ήπαρ και κάνουν τα κύτταρα του σώματος πιο ευαίσθητα στην ινσουλίνη. Επίσης ορισμένα αντιδιαβητικά φάρμακα έχουν ένα ευνοϊκό προφίλ στο βάρος σώματος και μπορεί να σας βοηθήσουν να χάσετε βάρος (σε συνδυασμό με δίαιτα και σωματική άσκηση) και αυτό πρέπει να ληφθεί υπόψη κατά τη λήψη αποφάσεων σχετικά με την πορεία της θεραπείας.
Για τους διαβητικούς τύπου 2 υπάρχουν επιπλέον ορισμένα φάρμακα που ονομάζονται ινκρετίνες (ήδη διαθέσιμα) που λειτουργούν με πολλαπλούς τρόπους για να κάνουν το σώμα να ανταποκριθεί καλύτερα στην ινσουλίνη που είναι διαθέσιμη ενώ μέσω του περιορισμού του αισθήματος της όρεξης μειώνουν το σωματικό βάρος. Επίσης κυκολοφορούν οι SGLT-2 αναστολείς μια νέα κατηγορία αντιδιαβητικών δισκίων που δρούν μέσω αύξησης της απέκκρισης των παραπανίσιων σακχάρων από τα ούρα. Ως εκ τούτου αποβάλλονται αρκετές θερμίδες μέσω της ούρησης το οποίο συμβάλει στη μείωση του σωματικού βάρους. Η εισπνεόμενη ινσουλίνη είναι ένας εναλλακτικός τρόπος λήψης της ινσουλίνης και ήδη έχει πάρει έγκριση στην Αμερική η χορήγηση της.
Γιατί μερικοί άνθρωποι με διαβήτη τύπου 2 πρέπει να λάβουν ινσουλίνη;
Τα αυξημένα επίπεδα γλυκόζης είναι επιβλαβή για πολλά όργανα του σώματος, συμπεριλαμβανομένου του παγκρέατος, το οποίο είναι το όργανο που παράγει ινσουλίνη. Αν ένα άτομο έχει μακροχρόνια, ανεπαρκώς ελεγχόμενο διαβήτη με χρόνια αύξηση του σακχάρου στο αίμα, τα κύτταρα του παγκρέατος που παράγουν την ινσουλίνη εν μέρει έχουν καταστραφεί. Ως αποτέλεσμα, υπάρχει μια ανεπάρκεια ινσουλίνης και είναι σημαντικό να ληφθεί η ινσουλίνη ως συμπλήρωμα με άλλα φάρμακα για την αντιμετώπιση του διαβήτη. Εάν το πάγκρεας παράγει πολύ χαμηλές ποσότητες ινσουλίνης, η ινσουλίνη πρέπει να αντικαταστήσει τα χάπια (κυρίως αυτά που δρουν μέσω αύξησης της παραγωγής ινσουλίνης από το πάγκρεας). Ο γιατρός σας μπορεί ελέγξει με μια εξέταση αίματος την ποσότητα της ινσουλίνης που παράγει το πάγκρεας.
Τι μπορώ να κάνω για μειώσω τον κίνδυνο εμφάνισης του διαβήτη;
Μετά τη διάγνωση του διαβήτη ο γιατρός σας θα σας συστήσει την παρακολούθηση των επιπέδων σακχάρου σας με αυτομετρήσεις στο σπίτι, με ένα μηχάνημα που μπορεί να μετράει το σάκχαρο σας.
Άριστος γλυκαιμικός έλεγχος θεωρείται όταν το σάκχαρο αίματος νηστείας είναι μεταξύ 80 και 120 και 2 ώρες μετά το γεύμα να είναι λιγότερο από 140 ενώ θεωρείται ικανοποιητικός όταν το σάκχαρο νηστείας δεν ξεπερνάει το 140 mg/dl και 2 ώρες μετά το γεύμα το 180 mg/dl. Η συχνότητα παρακολούθησης εξαρτάται από το επίπεδο της ρύθμισης και αν είστε σε αγωγή με ινσουλίνη και έτσι μπορεί να κυμαίνεται από μερικές φορές την εβδομάδα σε τέσσερις έως έξι φορές την ημέρα. Συζητήστε με το γιατρό σας για το πόσο συχνά θα πρέπει να παρακολουθεί τα επίπεδα του σακχάρου σας.
Τα άτομα με διαβήτη πρέπει να μάθουν να αναγνωρίζουν τις τροφές που περιέχουν υδατάνθρακες διότι αυτοί είναι κυρίως που συμβάλλουν στην αύξηση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα. Η σωματική δραστηριότητα είναι απαραίτητη για τη θεραπεία του διαβήτη επειδή οι μύες που γυμνάζονται τακτικά καταναλώνουν την γλυκόζη αίματος πιο αποτελεσματικά από ό,τι οι μύες που είναι ανενεργοί.
Η εφαρμογή καθημερινής σωματικής δραστηριότητας μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στην πρόληψη ή στην καθυστέρηση της εμφάνισης του διαβήτη τύπου 2 στους ενήλικες που βρίσκονται σε υψηλό κίνδυνο ανάπτυξης διαβήτη. Η ανάπτυξη ενός τρόπου ζωής που ενσωματώνει και την υγιεινή διατροφή μπορεί να βοηθήσει περαιτέρω στην πρόληψη του διαβήτη τύπου 2 , αλλά και στη διαχείριση του προδιαβήτη.
