Από τη Γιάννα Τριανταφύλλη
Με αφορμή την Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, η Άντζυ Προκόπη-Σπονδυλιδη, πρόεδρος του Σωματείου ΣΤΗΡΙΞΗ Κακοποιημένων Γυναικών μιλά στο Liveit.gr και απευθύνει το δικό της μήνυμα σε όλες τις γυναίκες που έχουν υποστεί ή υφίστανται κάθε μορφής βία.
-Πως προέκυψε η ιδέα της δημιουργίας του Σωματείου Κακοποιημένων Γυναικών – Στήριξη;
«Η ιδέα προέκυψε το καλοκαίρι της πρώτης πανδημίας, μετά τις 40 συνεχόμενες γυναικοκτονίες που είχαμε στην χώρα μας και που μας είχαν συγκλονίσει όλους. Μπροστά στην κατάσταση αυτή, ένα σύνολο ενεργών πολιτών, το οποίο δρούσε πολύ καλά μαζί και στο παρελθόν μέσα από την 1η Ένωση Γονέων δήμου Σαρωνικού, αποφάσισε να λάβει δράση και να δημιουργήσει τη ΣΤΗΡΙΞΗ».
– Όταν μια κακοποιημένη γυναίκα αποφασίσει να κάνει το πρώτο βήμα και να ζητήσει στήριξη από εσάς, με ποιους τρόπους την βοηθάτε;
«Παρέχουμε ψυχολογική και νομική κάλυψη αλλά και βοήθεια στη μετέπειτα ελεύθερη ζωή. Η ΣΤΗΡΙΞΗ είναι μια προσπάθεια να αφυπνίσουμε και να στηρίξουμε έμπρακτα, κυρίως γυναίκες που βιώνουν κάθε μορφή βίας, έτσι ώστε να μπορέσουν να βγουν από το «τέλμα του φόβου» και να ζήσουν μια ήρεμη και γαλήνια ζωή. Το βασικό που θέλουμε να τους δείξουμε είναι ότι, αυτή η κατάσταση στην οποία διαβιούν ΔΕΝ είναι μονόδρομος».
-Ποιο είναι το προφίλ των γυναικών που απευθύνονται σε εσάς;
«Η ενδοοικογενειακή βία δεν έχει χρώμα, δεν έχει συγκεκριμένο κοινωνικό status, αφορά όλες τις γυναίκες. Είναι απίστευτο το πόσο αδιάκριτα μπορεί να υπάρξει η βία σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Μπορεί να υπάρχει και δίπλα μας για χρόνια και να μην το καταλαβαίνουμε διότι κρύβεται όσο καιρό το θύμα δεν μιλάει. Και το θύμα δεν μιλάει γιατί ο θύτης έχει φροντίσει να βλέπει αδιέξοδο. Φοβούνται για τη ζωή τους, φοβούνται για τα οικεία τους πρόσωπα , φοβούνται να τολμήσουν να ζήσουν μακριά από το θύτη τους , είτε έχουν χρήματα είτε όχι».
-Έχετε κρατήσει στη μνήμη σας κάποιο ξεχωριστό περιστατικό κακοποιημένης γυναίκας που απευθύνθηκε για βοήθεια στο Σωματείο σας;
«Θα θυμάμαι πάντα το πρώτο περιστατικό που αντιμετωπίσαμε. Αφορούσε μια γυναίκα που το προηγούμενο βράδυ την είχε κυνηγήσει ο σύζυγος της με μαχαίρι μέσα στο σπίτι. Αρχικά, απευθύνθηκε σε εμάς στέλνοντας απλά ένα μήνυμα στο messenger της ΣΤΗΡΙΞΗΣ – όπως κάνουν σχεδόν όλα τα θύματα –ζητώντας αγωνιωδώς ένα τηλέφωνο επικοινωνίας και τονίζοντας ότι βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο.
Επικοινωνήσαμε άμεσα μαζί της και της παρείχαμε την αναγκαία ψυχολογική Στήριξη μέχρι να βρει τη δύναμη να το καταγγείλει. Η αστυνομία έκανε τις απαραίτητες συστάσεις και ο σύζυγος, με τα πολλά, δέχθηκε να πάρει διαζύγιο. Ήμασταν μαζί της μέχρι το τέλος και σήμερα η γυναίκα αυτή ζει πλέον ελεύθερη και κυρίως, ασφαλής».
-Γιατί οι περισσότερες κακοποιημένες γυναίκες δεν ζητούν βοήθεια, γιατί δεν κοινοποιούν το πρόβλημά τους;
«Πρακτικά, ενώ είναι πολύ εύκολο πλέον να ζητήσουν βοήθεια, ουσιαστικά, στο συναισθηματικό κομμάτι, τους είναι πολύ δύσκολο να πάρουν την απόφαση να σταθούν στα πόδια τους. Συνήθως δεν κοινοποιούν το θέμα, όχι μόνο επειδή φοβούνται αλλά και γιατί ο θύτης έχει φροντίσει ήδη, χειριστικά και αρκετό καιρό πριν, να τις αποκόψει από τον κοινωνικό τους περίγυρο».
-Πως αναγνωρίζουμε ότι αυτό που βιώνουμε στη σχέση μας δεν είναι «αγάπη» αλλά κακοποίηση και ποια είναι η κατάλληλη στιγμή να φύγει η γυναίκα από την κακοποιητική σχέση;
«Ο κύκλος της βίας είναι γνωστός και ξεκινά με ψυχολογική βία αλλά σταδιακά και σταθερά κλιμακώνεται. Η κακοποίηση ξεκινά, όταν μέσα μας χτυπά το πρώτο καμπανάκι λεκτικής βίας. Η κατάλληλη στιγμή να φύγει το θύμα, είναι η πρώτη στιγμή που ο σύντροφος λεκτικά προσβάλλει, μειώνει, φωνάζει, ξεσπάει, αυτή είναι η στιγμή! Γιατί, ακόμα κι αν πρόκειται για κάποιον απλά κακότροπο, αυτό το βλέπεις από την αρχή μιας σχέσης και πρέπει να δώσεις την απαραίτητη σημασία, πριν να υπάρξει συναισθηματικό δέσιμο, παιδιά, οικογένεια. Άλλωστε, γιατί να κρατάμε σχέσεις που δε θυμίζουν αγάπη;».
-Συχνά, το οικείο περιβάλλον ή οι γείτονες της κακοποιημένης γυναίκας γνωρίζουν τι συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες του σπιτιού αλλά δεν μιλάνε. Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;
«Πιστεύω ότι η κοινωνία μας, κατά βάση, δε θέλει να επέμβει σε κάτι που θεωρεί τόσο προσωπικό, γιατί πολλές φορές τα θύματα είτε δεν το παραδέχονται, είτε συχνά πισωγυρίζουν, με αποτέλεσμα ο περίγυρος να το θεωρεί επιλογή. Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις που δεν υπάρχει οικογένεια ικανή να βοηθήσει όσο κι αν το θύμα το ζητά».
-Μέσα από την εμπειρία σας, υπάρχει βελτίωση στα ποσοστά κακοποίησης σε σχέση με το παρελθόν;
« Σίγουρα έχει σημειωθεί βελτίωση σε σχέση με τον τρόπο που τα θύματα αντιμετωπίζουν το πρόβλημα. Δηλαδή, επιτέλους σήμερα ένα ποσοστό γυναικών αντιδρά και μιλά ζητώντας βοήθεια. Όταν όμως δεν έχουμε αληθινά ποσοστά βίας του παρελθόντος αλλά και του παρόντος, δεν μπορούμε να μιλάμε ούτε για βελτίωση ούτε για χειροτέρευση.
Ένα είναι σίγουρο, βίαιοι άνθρωποι υπήρχαν και θα υπάρχουν όσο δεν αντιδράμε συνολικά. Το μήνυμα που θέλω να δώσω σε κάθε γυναίκα που κακοποιείται αλλά δεν βρίσκει τη δύναμη να αντιδράσει είναι: Σπάσε τη σιωπή! Δεν είσαι μόνη. Δεν είσαι η μόνη. Έλα στη ΣΤΗΡΙΞΗ !».
ΣΤΗΡΙΞΗ- Σωματείο Κακοποιημένων Γυναικών: https://www.facebook.com/StirixiSaronikos1
