Πιο ευτυχισμένοι όσοι δίνουν τόπο στην οργή σύμφωνα με έρευνα
Οι άνθρωποι που έχουν θετική προσωπικότητα τείνουν να θυμούνται και να νοσταλγούν τις παλιές καλές στιγμές. Ταυτόχρονα, ξεχνάνε το άσχημο παρελθόν, ενώ έχουν από τη φύση τους μεγαλύτερη ικανότητα να νιώθουν ικανοποίηση και ευτυχία στη ζωή τους, σε σχέση με όσους ξεχνάνε το ωραίο παρελθόν και «κολλάνε» στις άσχημες στιγμές του.
Νέα έρευνα έδειξε ότι οι εξωστρεφείς άνθρωποι είναι αυτοί που μπορούν καλύτερα από όλους να ξεχάσουν το άσχημο παρελθόν και θυμούνται συνήθως τις καλές στιγμές, συνεπώς έχουν μια εσωτερική προδιάθεση να αντλούν ικανοποίηση από τη ζωή τους. Το αντίθετο συμβαίνει με τους εσωστρεφείς νευρωτικούς.
Η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τελικά η στάση ζωής και η νοοτροπία κάθε ατόμου παίζει μεγαλύτερο ρόλο για το υποκειμενικό αίσθημα ευτυχίας του, ακόμα και από τις ίδιες τις αντικειμενικές εμπειρίες του ή την τύχη του. Με άλλα λόγια, επιβεβαιώνεται ότι αν κανείς τείνει να βλέπει τα πράγματα με «φωτεινό» τρόπο, η ζωή του ομορφαίνει, ενώ, αν συνεχώς γκρινιάζει και εστιάζει στη «σκοτεινή» πλευρά, η ζωή του γίνεται ακόμα πιο μίζερη.
Μάλιστα, σύμφωνα με τους ερευνητές, αρκεί να αλλάξει κανείς μερικά μόνο στοιχεία της προσωπικότητάς του και όχι όλη την προσωπικότητά του εκ βάθρων, προκειμένου να βελτιώσει σημαντικά το επίπεδο ικανοποίησης και ευτυχίας στην καθημερινότητά του. Η έρευνα, ακόμα, επιβεβαίωσε πόσο σημαντική είναι η «χρονική προοπτική» ενός ανθρώπου, ένας όρος που καθιερώθηκε από τον ψυχολόγο Φίλιπ Ζιμπάρντο του Πανεπιστημίου Στάνφορντ και δείχνει ότι, αν ένας άνθρωπος είναι εσωτερικά προσανατολισμένος στο παρελθόν, στο παρόν ή στο μέλλον και με ποια ψυχική-νοητική διάθεση (θετική ή αρνητική), «ντύνει» καθεμία από τις τρεις χρονικές καταστάσεις.
Οι Αμερικανοί ψυχολόγοι συστήνουν στους ανθρώπους να εστιάζουν περισσότερο και να ανακαλούν με νοσταλγία τις ευτυχισμένες αναμνήσεις τους ή να «ξαναδιαβάζουν» τα περασμένα συμβάντα της ζωής τους μέσα από ένα θετικό «φίλτρο», ώστε να μειώνουν τη χρόνια και συχνά τραυματική επίδραση των αρνητικών γεγονότων πάνω τους, κάτι που συμβαίνει κατά κόρο στους νευρωτικούς, οι οποίοι καθίστανται «δέσμιοι» του παρελθόντος τους.
