Μελέτη που διεξήχθη από ερευνητές στο Johns Hopkins, έδειξε ότι η στάση των γιατρών προς τους αδύνατους ανθρώπους είναι διαφορετική απ’ ότι εκείνη που έχουν προς τους υπέρβαρους ή παχύσαρκους ασθενείς.
Διακρίσεις φαίνεται ότι κάνουν με τη συμπεριφορά τους οι γιατροί μεταξύ, λεπτών και παχύσαρκων ασθενών. Οι ασθενείς με φυσιολογικό Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) χαίρουν περισσότερης συμπάθειας και εγκάρδιας συμπεριφοράς από τους θεράποντες γιατρούς, συγκριτικά με εκείνη που δέχονται οι άνθρωποι που έχουν περιττό βάρος, σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης, που δημοσιεύθηκαν στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό Obesity.
Για να καταλήξουν στα συμπεράσματα αυτά, οι ερευνητές κατέγραψαν τις συζητήσεις μεταξύ 39 γιατρών πρωτοβάθμιας περίθαλψης και περισσότερων των 200 ασθενών, αφού είχαν λάβει προηγουμένως τη συναίνεσή τους. Ο λόγος της ιατρικής επίσκεψης ήταν η υψηλή αρτηριακή πίεση και όχι το σωματικό βάρος. Όμως οι περισσότεροι ήταν είτε υπέρβαροι είτε παχύσαρκοι και μόνο οι 28 είχαν φυσιολογικό βάρος, που σημαίνει ότι είχαν δείκτη μάζας σώματος κάτω από 25. Από τους υπόλοιπους ασθενείς, οι 120 ήταν παχύσαρκοι (ΔΜΣ 30 ή μεγαλύτερο) και οι 60 ήταν υπέρβαροι (ΔΜΣ 25 – 30).
Σε γενικές γραμμές οι ασθενείς αντιμετωπίστηκαν ισάξια και οι επισκέψεις τους διήρκησαν περίπου τον ίδιο χρόνο. Όταν όμως οι ερευνητές ανέλυσαν προσεκτικά τις επισκέψεις, διαπίστωσαν ότι υπήρχε μια αξιοσημείωτη διαφορά. Η συμπεριφορά των γιατρών προς τους ασθενείς με φυσιολογικό σωματικό βάρος ήταν καλύτερη συγκριτικά με αυτή που είχαν προς τους υπέρβαρους ή παχύσαρκους ασθενείς. Έδειξαν περισσότερη συμπάθεια και ζεστασιά στους συνομιλητές τους. Αν και η μελέτη ήταν σχετικά μικρή, τα ευρήματα είναι στατιστικά σημαντικά, ενώ συμφωνούν και με τα ευρήματα προγενέστερων μελετών.
«Η υπέρταση είναι μια από τις επιπτώσεις της παχυσαρκίας που μπορεί να προκαλέσει σοβαρότερα προβλήματα υγείας, όπως για παράδειγμα στεφανιαία νόσο. Εκτός όμως από τις σωματικές επιπτώσεις της παχυσαρκίας, το ίδιο σοβαρές είναι και οι επιπτώσεις της νόσου στην ψυχολογία και τη κοινωνική ζωή του ασθενή», επισημαίνει ο γενικός χειρουργός Δρ. Γιώργος Σπηλιόπουλος.
Σε αντίθεση με τις συνομιλίες τους με τους υπέρβαρους ή παχύσαρκους ασθενείς, στις συζητήσεις τους με τους ασθενείς φυσιολογικού βάρους, οι γιατροί έκαναν απλά σχόλια που έδειχναν ενδιαφέρον. Μάλιστα, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που προσπαθούσαν να τονώσουν τη διάθεση και την αυτοπεποίθηση των ασθενών τους κάνοντάς τους φιλοφρονήσεις. Η συμπεριφορά αυτή των γιατρών επηρεάζει την στάση των ασθενών στην αντιμετώπιση του ιατρικού προβλήματος, καθώς, όπως έχει αποδειχθεί από μελέτες, οι ασθενείς είναι πολύ πιθανότερο να συμμορφωθούν στις θεραπευτικές οδηγίες του γιατρού και έτσι να έχουν καλύτερη έκβαση της νόσου όταν πιστεύουν ότι ο αυτός εγκύπτει στο πρόβλημά τους.
«Οι ασθενείς συχνά παραπονιούνται ότι ο ιατρός που επισκέπτονται για κάποιο άσχετο με την παχυσαρκία θέμα υγείας είναι ιδιαίτερα επικριτικός με το βάρος τους, σε σημείο που εστιάζει περισσότερο σ? αυτό παρά στο πρόβλημα που τους απασχολεί. Οι ασθενείς νοιώθουν προσβεβλημένοι και συχνά σταματούν να τον επισκέπτονται, γεγονός που έχει σε ορισμένες περιπτώσεις σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία τους, καθώς παύουν να συμμορφώνονται με τις οδηγίες του», τονίζει ο Δρ. Σπηλιόπουλος και προσθέτει ότι «οι γιατροί είναι μέρος του πληθυσμού και ορισμένοι απ’ αυτούς επηρεάζονται από τις επικρατούσες κοινωνικές αντιλήψεις για το πλεονάζον βάρος. Ας θυμηθούμε όμως ότι πριν μερικές δεκαετίες τα πρότυπα ομορφιάς δεν ήταν τα σημερινά.
Λόγω του ιερού ρόλου των ιατρών θα πρέπει όλοι να κατανοήσουμε ότι η παχυσαρκία είναι ένα σύνθετο πρόβλημα που δεν είναι εφικτό να θεραπευτεί με ένα χάπι και ότι απαιτείται χρόνος, καλή ψυχολογία και σοβαρή υποστήριξη για να αντιμετωπιστεί».
