Γράφει η Διαιτολόγος-Διατροφολόγος Δήμητρα Καβαρινού
Η διατροφή του παιδιού είναι ένα από τα πρώτα πράγματα που απασχολεί τους νέους γονείς και φυσικά εξακολουθεί να τους απασχολεί ακόμα και στην εφηβεία. Πολλές φορές η άγνοια σε συνδυασμό με το άγχος μπορεί να τους οδηγεί στην τήρηση λάθος τακτικών όσον αφορά την διατροφή του παιδιού τους. Τα λάθη αυτά αφορούν τόσο τη συναισθηματική σχέση που χτίζεται ανάμεσα στο παιδί τους και την έννοια του φαγητού, αλλά και πιο τεχνικά λάθη που βασίζονται σε ορισμένους μύθους οι οποίοι ανά τα χρόνια έχουν γίνει γνωστοί και διαδίδονται από γενιά σε γενιά.
Μύθος 1: «Φάε όλο σου το φαγητό για να μεγαλώσεις!»
Πολυάριθμες μελέτες έχουν δείξει ότι η άσκηση πίεσης στο παιδί για την κατανάλωση παραπάνω φαγητού από το σημείο που αισθάνεται το ίδιο χορτάτο (“pressure to eat”), οδηγεί τελικά σε προβληματική σχέση του με το φαγητό και ιδιαίτερα με τα τρόφιμα εκείνα που του επιβάλλεται να καταναλώσει. Το παιδί ουσιαστικά αισθάνεται πως δεν έχει το ελεύθερο της επιλογής όσον αφορά τα τρόφιμα που θα καταναλώσει και δεν του δίνεται η ευκαιρία να αναπτύξει από μόνο του την ικανότητα να αντιλαμβάνεται πότε είναι η ώρα να σταματήσει να τρώει. Η πίεση αυτή έχει συχνά σαν τελικό αποτέλεσμα την υπερκατανάλωση φαγητού, πέραν του σημείου κορεσμού και κατ’επέκταση την μελλοντική ύπαρξη επεισοδίων υπερφαγίας. Για το λόγο αυτό, είναι καλό το άτομο να μαθαίνει από νεαρή ηλικία να «ακούει» το σώμα του και να σταματάει την κατανάλωση φαγητού όταν είναι πραγματικά χορτάτο χωρίς να πιέζεται για περαιτέρω κατανάλωση.
Μύθος 2: Μετά το θηλασμό ακολουθούν…τα λαχανικά Τ
Στην πραγματικότητα, δεν έχει σημασία με ποια σειρά εισάγονται στο παιδί τα φρούτα, τα λαχανικά ή τα δημητριακά. Αυτό που έχει την περισσότερη σημασία είναι να εισάγεται ένα νέο τρόφιμο τη φορά και να παρακολουθείται η αντίδραση του οργανισμού σε αυτό για κάποιες μέρες, ώστε να εντοπίζονται πιο εύκολα τυχόν τροφικές αλλεργίες. Πάνω σε αυτή τη λογική, να πούμε ότι ακόμα και οι ξηροί καρποί μπορούν να εισαχθούν στη διατροφή του παιδιού ήδη από το 2ο εξάμηνο της ζωής αρκεί να είναι καλά θρυμματισμένοι και σε μικρές ποσότητες για αποφυγή κινδύνου πνιγμού. Μάλιστα, η συγκεκριμένη εισαγωγή συστήνεται με έναν ξηρό καρπό κάθε φορά, καθώς η σταδιακή μικρή έκθεση σε αυτούς, οδηγεί σε μικρότερη πιθανότητα ανάπτυξης μελλοντικής αλλεργικής αντίδρασης.
Μύθος 3: Όταν κάτι δεν αρέσει στο παιδί από την αρχή, δεν χρειάζεται να το δοκιμάσει ξανά
Φυσικά η λύση όπως είπαμε και πιο πάνω δεν είναι να ασκείται πίεση στο παιδί να φάει κάτι που δε θέλει. Παρόλα αυτά, μελέτες έχουν δείξει ότι όσο περισσότερες φορές και με όσο πιο διαφορετικούς τρόπους εκτίθεται ένα παιδί σε ένα φαγητό, τόσο πιο πιθανό είναι να το δοκιμάσει και να το εντάξει στη διατροφή του. Για παράδειγμα, το μπρόκολο μπορεί να σερβιριστεί μόνο του, ως συνοδευτικό, ως μέρος της συνταγής πχ σε μακαρόνια με μπρόκολο, ψητό σε κεφτέδες κ.α. Παρ’όλα αυτά εδώ να πούμε, ό,τι δεν είναι υποχρεωτικό τα παιδιά να τρώνε όλα τα φρούτα και όλα τα λαχανικά εάν κάτι τελικά δεν τους αρέσει καθόλου παρά τις προσπάθειες, καθώς σίγουρα μπορούν να αναπληρώσουν τα θρεπτικά συστατικά απο άλλες επιλογές λαχανικών και φρούτων.
Μύθος 4: Μετά από ένα υγιεινό γεύμα επιβραβεύω το παιδί με ένα γλυκό
Το γνωστό σε όλους μας «θα φας το γλυκό σου, αφού τελειώσεις τη σαλάτα σου». Η επιλογή αυτή, μπορεί να κάνει το παιδί να συνδέσει τελικά τα γλυκά με την επιβράβευση και αντίστοιχα τις υγιεινές επιλογές με κάτι το καταναγκαστικό. Η σωστή συμπεριφορά σε αυτή την περίπτωση, είναι οι ίδιοι οι γονείς να αποτελούν παράδειγμα για τα παιδιά τους, να τους δίνουν το ελεύθερο της βούλησης και να θέτουν συγκεκριμένες συνθήκες κατά την κατανάλωση γευμάτων. Συγκεκριμένα, έχει φανεί ότι επιδρά θετικά στη διατροφή του παιδιού το να τρώει όλη η οικογένεια μαζί, να συζητά, η κατανάλωση του φαγητού να γίνεται σε συγκεκριμένο χώρο και χωρίς αντιπερισπασμούς όπως είναι η τηλεόραση. Αυτή η υγιείς συμπεριφορά και η αποφυγή τακτικών όπως η παρουσίαση των ανθυγιεινών επιλογών ως μια επιβράβευση μετά το διάβασμα ή μετά από μια καλή συμπεριφορά του παιδιού, βοηθά ιδιαίτερα στην ανάπτυξη μιας υγιούς διατροφικής συμπεριφοράς.
Μύθος 5: Το παραπάνω βάρος του παιδιού θα το πάρει…ύψος
Το παχύσαρκο παιδί ψηλώνει περισσότερο από τους συνομήλικούς του, τελικά όμως η ανάπτυξή του σταματά σε μικρότερο ύψος. Τα οστά δεν έχουν τον ίδιο ρυθμό ανάπτυξης με το σωματικό βάρος και η μάζα τους δεν είναι αρκετά πυκνή, ώστε να υποστηρίξουν την ανάπτυξη του σκελετού. Είναι σημαντική η άμεση παρέμβαση σε παιδιά με παχυσαρκία, φυσικά όχι με στερητικές δίαιτες καθώς δε παύουν να έχουν αυξημένες ανάγκες λόγω ανάπτυξης, αλλά μέσω της υιοθέτησης μιας υγιεινής και ολοκληρωμένης διατροφής και παράλληλης ένταξης της σωματικής δραστηριότητας στην καθημερινότητα.Η παιδική παχυσαρκία μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά νοσήματα από μικρή ηλικία όπως είναι ο ΣΔ2 και η υψηλή αρτηριακή πίεση.
Βιβλιογραφικές Πηγές
https://www.childrenswellnesscenter.com/2017/06/22/common-myths-about-childhood-nutrition/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/1408407/
https://link.springer.com/article/10.1007/s13668-016-0154-x
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0195666314002037
 γονείς να είναι σε μεγαλύτερη ετοιμότητα να διαχειρίζονται τα διατροφικά θέματα που προκύπτουν κατά την ανάπτυξη του παιδιού τους.){kind=link}