Υπάρχουν συναισθήματα που θέλουμε ν’ αποφύγουμε και τις καταστάσεις που μας τα προκάλεσαν.
«Δεν θέλω να θυμάμαι…», λέμε, «τη στιγμή που ένοιωσα…». Αν συμπληρώνατε εσείς αυτή τη φράση τι θα λέγατε; Τι σας έρχεται στο νου; Μήπως δεν θέλετε να σκεφτείτε κάτι τέτοιο; Στο βάθος της ύπαρξης μας, οι περισσότεροι άνθρωποι κρύβουμε ή κυριολεκτικά θάβουμε αυτά που μας πονάνε όταν τ’ αγγίζουμε. Με άλλα λόγια «τ’ απωθούμε». Συχνά δεν ξέρουμε και τι άλλο καλύτερο να κάνουμε.
Τι κρύβουμε συνήθως απ’ τους άλλους;
Αποτυχίες, απογοητεύσεις, τραυματικές εμπειρίες και συμπεριφορές των άλλων προς εμάς, ντροπή, ενοχή, θλίψη, φόβους, σημαντικές απώλειες στη ζωή μας… Η λίστα είναι μεγάλη. Δεν έχει σημασία αν αυτά που κρύβουμε στην εσωτερική ντουλάπα τα θεωρούμε σοβαρά ή τα κρίνουμε ως γελοία, ασήμαντα, ή ότι αφορούν στα παλιά. Τα συναισθήματα αυτά είναι καθοριστικά για τη δική μας ύπαρξη, άρα σημαντικά.
Γιατί απωθούμε κάποια συναισθήματα;
Κάποια είναι εξαιρετικά επώδυνα και νοιώθουμε ότι δεν τ’ αντέχουμε. Γεγονότα ή καταστάσεις στη ζωή μας που μας τραυμάτισαν ή εξακολουθούν να μας τραυματίζουν, μας κάνουν να νοιώθουμε ντροπή, ενοχή, μας είναι ανυπόφορα. Προσπαθούμε λοιπόν, να τα κρύψουμε κι από εμάς τους ίδιους για ν’αποφύγουμε τον βαθύ ψυχικό πόνο που φέρνουν. Όλοι θέλουμε να έχουμε μια καλή εικόνα για τον εαυτό μας, ωστόσο μπορεί ορισμένα βιώματά μας να μην ταιριάζουν με την εικόνα αυτή. Ή να μην μπορούμε εμείς να βρούμε μια ικανοποιητική εξήγηση γι’ αυτά…
Πως αυτά που απωθούμε μας επηρεάζουν από τον παρασκήνιο…
Οι περισσότεροι αγνοούμε το βαθύτερο καθημερινό πόνο που μας προκαλούν τα συναισθήματα που απωθούμε. Συχνά κινούν τα νήματα της ζωής μας, χωρίς να το συνειδητοποιούμε, και μας επηρεάζουν από το παρασκήνιο. Θυμηθείτε την αργοπορία σας σε κάποιες δουλειές ή ραντεβού, πότε ξεχάσατε κάτι σημαντικό που θέλατε όμως οπωσδήποτε να θυμηθείτε, ένα ξέσπασμα θυμού που βγήκατε εκτός εαυτού ίσως σε ακατάλληλο πρόσωπο ή με τρόπο που ξεπερνούσε τις πραγματικές αιτίες, κάτι που σας ράγισε την καρδιά αλλά δεν καταλαβαίνατε γιατί τόσο πολύ… Τα συναισθήματα που κουκουλώνουμε είναι εκεί κι ας μην τους δίνουμε σημασία και η σταγόνα φτάνει κάποια στιγμή για να ξεχειλίσει το εσωτερικό μας ποτήρι. Είναι η στιγμή που καταλαβαίνουμε ότι κάτι δεν πάει καλά μέσα μας αλλά δεν μπορούμε να βρούμε τι ακριβώς μας φταίει. Συνήθως μας φταίνε οι άλλοι ή η πραγματικότητα που ζούμε….
Πηγή:Περιοδικό Popular Medicine
