Ήταν 26 Φεβρουαρίου 2020 όταν η Δήμητρα Βουλγαρίδου καταγράφηκε στην ιστορία ως το «πρώτο επιβεβαιωμένο κρούσμα Covid-19 στην Ελλάδα» ή αλλιώς ο «ασθενής Μηδέν».
Κι όσο κι αν φαντάζει μακρινή ανάμνηση στους περισσότερους από εμάς η περίοδος εκείνη, σε κάποιους άλλους η πανδημία άφησε ανεξίτηλα σημάδια και στο σώμα και στην ψυχή.
Η Δήμητρα Βουλγαρίδου μιλά στο Liveit.gr για τις δύσκολες στιγμές της νοσηλείας της στο ΑΧΕΠΑ, για τον εκφοβισμό και τις ρατσιστικές επιθέσεις που δέχθηκε όταν αποκαλύφθηκε η ταυτότητά της αλλά και για την ίδρυση του Συλλόγου «Ξανά Μαζί» για άτομα που έχουν νοσήσει με covid-19.
Από τη Γιάννα Τριανταφύλλη
«Εκείνες τις 18 ημέρες της παραμονής μου στο θάλαμο αρνητικής πίεσης, μαζί με τον 9χρονο τότε γιο μου(!), βίωσα πρωτόγνωρα συναισθήματα. Θυμάμαι ακόμη πολύ έντονα τη στιγμή που μπήκε ο γιατρός στον θάλαμο και μου ανακοίνωσε ότι είμαι το πρώτο κρούσμα covid-19 στην Ελλάδα. Ξέσπασα σε λυγμούς, ένιωθα στο πουθενά, ένιωθα πως περπατάω σε μια έρημο χωρίς να ξέρω τον προορισμό.
Ένα πολύ δυνατό συναίσθημα που ήταν δύσκολο να ελέγξω ήταν αυτό του φόβου. Από την μία ήταν ο φόβος για το άγνωστο του ιού, αφού κάνεις δεν γνώριζε την πορεία του, ούτε την εξέλιξή του, ήταν κάτι άγνωστο για όλους. Από την άλλη ανησυχούσα πολύ για την υγεία του παιδιού μου, για τη δική μου υγεία αλλά και για την υγεία των ανθρώπων που είχα συναναστραφεί. Από όλες τις επαφές μου που είχαν εξεταστεί ο μόνος που βρέθηκε θετικός ήταν ο γιος μου. Ήταν ένα δυνατό σοκ για μένα όταν έμαθα ότι νοσεί και το παιδί μου. Τις 18 ημέρες που νοσηλεύτηκα στο νοσοκομείο βίωνα την κάθε στιγμή σαν μελλοθάνατη.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ μου την ημέρα που βγήκα από το νοσοκομείο. Μετά από 18 ημέρες βγήκα από τον θάλαμο αρνητικής πίεσης, περπατούσα στον διάδρομο του νοσοκομείου και ένοιωθα ότι πετάω, η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Τις στιγμές εκείνες βίωσα στο έπακρο το πόσο σημαντικό είναι το αγαθό της υγείας και πώς από την μια στιγμή στην άλλη μπορούν να ανατραπούν τα πάντα.
Τα μηνύματα μίσους στα social media
Μια δύσκολη στιγμή εκείνης της περιόδου ήταν όταν διέρρευσε το όνομά μου. Δεν κρατήθηκε κανένα ιατρικό απόρρητο! Και επειδή η Θεσσαλονίκη είναι μια μικρή πόλη, σύντομα όλος ο κόσμος έμαθε ποια είμαι. Ξαφνικά έπεσαν όλα τα φώτα πάνω μας. Ο αντίκτυπος αυτού του γεγονότος ήταν τρομακτικός και τις διαστάσεις του τις συνειδητοποίησα, στον απόλυτο βαθμό, όταν πια βγήκα από το νοσοκομείο.
Έγινα στόχος αρνητικών σχολίων και συμπεριφορών από την πρώτη κιόλας μέρα που έγινε γνωστή η ταυτότητά μου. Πλέον, μέσα από ένα κινητό είναι εύκολο να εκφράσουμε την άποψη μας ακόμη και για ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε. Λάμβανα πολλά αρνητικά μηνύματα, σε κάποια από αυτά μάλιστα μου ευχόντουσαν «να πεθάνω» γιατί θεωρούσαν ότι εγώ έφερα τον covid-19 στην Ελλάδα! Βίωσα κοινωνικό ρατσισμό ακόμη και από ανθρώπους που δεν το περίμενα. Είχα βλέπεις την ατυχία να νοσήσω στην πρώτη φάση της πανδημίας, όταν ακόμα και η επιστημονική κοινότητα δεν είχε επαρκή γνώση του ιού και παρακολουθούσε με αμηχανία τις εξελίξεις.
Το στίγμα του Covid-19 συνόδευε και μένα και το παιδί μου για πολύ καιρό μετά. Αυτό που με ανησυχούσε πολύ ήταν το τι θα αντιμετώπιζε το παιδί όταν θα πήγαινε σχολείο. Ευτυχώς για εμάς ήρθε το πρώτο lock down και μείναμε σπίτι, μακριά από τοξικές καταστάσεις και μακριά από το σχολείο.
Βέβαια, οφείλω να πω ότι δεν έλειψαν και τα μηνύματα συμπαράστασης. Εισέπραξα πολλή αγάπη και ενδιαφέρον, όχι μόνο από δικούς μου ανθρώπους αλλά ακόμη κι από ανθρώπους που δεν γνώριζα και είμαι πραγματικά ευγνώμων γι΄αυτό.
Αυτό που με βοήθησε να ξεπεράσω την τραυματική εμπειρία που βίωσα, και ιδιαίτερα τις αρνητικές συμπεριφορές που δέχτηκα τότε, είναι η συγχώρεση. Από την άλλη, ήταν μια εμπειρία ζωής που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Με έκανε να αναθεωρήσω πολλά πράγματα στην ζωή μου και άλλαξε το αντιληπτικό μου πεδίο. Κατάλαβα την αξία της ζωής, την δύναμη της μητρικής αγάπης, την δύναμη της συγχώρεσης και της πίστης. Η φράση που με αντιπροσωπεύει απόλυτα μετά από αυτήν την εμπειρία ζωής που βίωσα είναι η σοφή φράση του Ηράκλειτου «Τα πάντα ρεί».
«Ξανά Μαζί», ο σύλλογος που ήρθε για να επουλώσει τις πληγές του covid-19
Όλο αυτό το αρνητικό κλίμα που βίωσα με τον Covid-19 αποφάσισα να το μετατρέψω σε κάτι καλό, σε κάτι θετικό. Με αυτό το σκεπτικό δημιουργήθηκε το «Ξανά Μαζί», ένα Σωματείο που ήρθε για να καλύψει το κενό της ενσυναίσθησης και για να «αγκαλιάσει» τον κάθε άνθρωπο που βιώνει κοινωνικό ρατσισμό, από όπου κι αν προέρχεται.
Σκοπός του Σωματείου είναι η προσφορά κοινωνικού και ανθρωπιστικού έργου στην υπηρεσία των πολιτών, ιδιαίτερα όσων νόσησαν από την νόσο Covid 19, όσων έχασαν συγγενείς και φίλους από την ίδια νόσο καθώς και όσων βιώνουν, αμέσως ή εμμέσως, τα αρνητικά αποτελέσματα, της πανδημίας. Επίσης σκοπός του σωματείου είναι η συμβολή του στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής και κοινωνικής κρίσης, ως συνέπεια της πανδημίας.
Το σωματείο απαρτίζουν άνθρωποι με διάθεση για προσφορά, αλλά και εξειδικευμένοι επαγγελματίες, όπως ψυχολόγοι, ψυχίατρος και γιατρός. Στις άμεσες προτεραιότητες του Σωματείου είναι η πραγματοποίηση δράσεων κοινωνικού χαρακτήρα, στους τομείς της κοινωνικής πρόνοιας, της δημόσιας υγείας και της κοινωνικής μέριμνας και η ενεργοποίηση της κοινωνίας των πολιτών μέσω ποικίλων εκδηλώσεων.
Αισθάνομαι μεγάλη ικανοποίηση γιατί η ανταπόκριση που είχε η δημιουργία του «Ξανά Μαζί» είναι εξαιρετικά θετική, όχι μόνο από πρώην ασθενείς του covid-19 αλλά και από ανθρώπους που έζησαν όλη αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση».
«Ξανά Μαζί» : https://www.instagram.com/xana_mazi?igsh=dWcxcDM0eWl0am03
O καθηγητής Λοιμωξιολογίας Σωτήρης Τσιόδρας ανακοινώνει στις 26 Φεβρουαρίου 2020 το πρώτο θετικό κρούσμα κορονοϊού στην Ελλάδα – Δείτε το σχετικό βίντεο: https://www.youtube.com/watch?app=desktop&v=Ur_aCYIIzkc
