Να σκεφτόμαστε καλά πριν ρίξουμε ευθύνες στους γονείς, τους δασκάλους ή τα ίδια τα παιδιά για τις επιδόσεις τους στο σχολείο, υποδεικνύουν τα αποτελέσματα πρόσφατης πολυεθνικής μελέτης.
Ερευνητές μελέτησαν περισσότερα από 13.000 δίδυμα, από έξι χώρες, και διαπίστωσαν ότι το 40 – 50% των διαφορών στα κίνητρα των παιδιών για μάθηση, θα μπορούσε να εξηγηθεί από τη γενετική κληρονομιά που φέρουν από τους γονείς τους.
Τα αποτελέσματα εξέπληξαν ακόμη και τους ίδιους τους ερευνητές, οι οποίοι πίστευαν ότι το κοινό περιβάλλον των διδύμων, όπως η οικογένεια και οι εκπαιδευτικοί, θα αποτελούσε σημαντικότερο παράγοντα από τη γενετική.
Ωστόσο, τα γονίδια καθώς και οι περιβαλλοντικοί παράγοντες που δεν μοιράζονταν -όπως οι διαφορές στην ανατροφή των παιδιών ή ένας δάσκαλος που έχει το ένα δίδυμο, αλλά όχι το άλλο- επηρέαζαν περισσότερο τα κίνητρα μάθησης, ενώ το κοινό περιβάλλον είχε αμελητέα επίδραση.
Στη μελέτη συμμετείχαν ξεχωριστές μελέτες διδύμων, ηλικίας 9 έως 16 από το Ηνωμένο Βασίλειο, τον Καναδά, την Ιαπωνία, τη Γερμανία, τη Ρωσία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η μεθοδολογία της μελέτης και οι ερωτήσεις ήταν ελαφρώς διαφορετικές σε κάθε χώρα, αλλά με παρόμοιο concept.
Σε όλες τις χώρες, οι φοιτητές βαθμολόγησαν το κατά πόσο απολαμβάνουν διάφορες ακαδημαϊκές δραστηριότητες π.χ. στη Γερμανία, οι μαθητές βαθμολόγησαν το πόσο τους άρεσε το διάβασμα, το γράψιμο και η ορθογραφία), ενώ όλοι οι μαθητές κλήθηκαν να αξιολογήσουν την ικανότητά τους σε διάφορα μαθήματα στο σχολείο.
Οι ερευνητές συνέκριναν πόσο κοντά ήταν οι απαντήσεις των διζυγωτικών διδύμων – που έχουν, κατά μέσο όρο, τα μισά κληρονομούμενα γονίδιά τους κοινά- και των μονοζυγωτικών διδύμων – που έχουν σχεδόν το ίδιο DNA. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι απαντήσεις των μονοζυγωτικών διδύμων ταίριαζαν περισσότερο από ό, τι εκείνες των διζυγωτικών, γεγονός που υποδεικνύει μια ισχυρότερη γενετική επίδραση.
Τα ευρήματα ήταν εντυπωσιακά «κοινά» και στις έξι χώρες και στα παιδιά όλων των ηλικιών. Κατά μέσο όρο, το 40 – 50 % των διαφορών στα κίνητρα μεταξύ των διδύμων θα μπορούσε να εξηγηθεί από τη γενετική. Περίπου το ίδιο ποσοστό θα μπορούσε να εξηγηθεί από τους παράγοντες που «δεν μοιράζονται». Μόνο το περίπου 3% θα μπορούσε να εξηγηθεί από το κοινό περιβάλλον τους, όπως, για παράδειγμα, η κοινή οικογενειακή τους εμπειρία.
«Οι περισσότερες μεταβλητές της προσωπικότητας έχουν μια γενετική συνιστώσα, αλλά το να μην υπάρχει σχεδόν καμία συνιστώσα σε σχέση με το κοινό περιβάλλον ήταν απροσδόκητο. Αλλά ήταν το ίδιο σε όλες τις χώρες», δήλωσε ο Stephen Petrill, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Personality and Individual Differences.
