«Εξαρτάται», απαντούν οι ειδικοί και δίνουν τις παραμέτρους οι οποίες, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα επιστημονικά στοιχεία, πρέπει να εξετάζονται πριν ο/η ασθενής μπει στο χειρουργείο.
Ο Δείκτης Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) είναι ο βασικός παράγοντας, βάσει του οποίου πρέπει οι πλαστικοί χειρουργοί να αποφασίζουν την ποσότητα λίπους που θα αφαιρέσουν, κατά τη διαδικασία της λιποαναρρόφησης, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο Plastic and Reconstructive Surgery, το επίσημο ιατρικό περιοδικό της Αμερικανικής Εταιρείας Πλαστικών Χειρουργών (ASPS).
«Η μελέτη μας δείχνει ότι η λιποαναρρόφηση συνδέεται με ένα πολύ χαμηλό ποσοστό επιπλοκών, με τις μείζονες επιπλοκές να συμβαίνουν σε λιγότερους από 1 στους 1.000 ασθενείς», σχολιάζει ο χειρουργός, John Y.S. Kim, από την Ιατρική Σχολή Feinberg, του Πανεπιστημίου Northwestern, στο Σικάγο και μέλος της ASPS. Θέτει, επίσης, υπό αμφισβήτηση την έννοια των απόλυτων κατώτατων ορίων του όγκου του λίπους που μπορεί να αφαιρεθεί με ασφάλεια, καθώς αυτό είναι κάτι που φαίνεται να εξαρτάται, εν μέρει, από την ποσότητα του λιπώδους ιστού που έχει στο σώμα του ο/η κάθε ασθενής.
Η συζήτηση γύρω από αυτό το θέμα, ωστόσο, είναι μεγάλη. Οι τρέχουσες κατευθυντήριες γραμμές της ASPS καθορίζουν ως «λιποαναρρόφηση μεγάλου όγκου», που ενδεχομένως συνδέεται με υψηλότερο κίνδυνο επιπλοκών,την αφαίρεση 5.000 κυβικών εκατοστών (πέντε λίτρα) λίπους. Όμως, οι κατευθυντήριες γραμμές αναγνωρίζουν ότι δεν υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα που να υποστηρίζουν ένα απόλυτο όριο.
Οι ερευνητές ανέλυσαν στοιχεία περισσότερων από 4.500 ασθενών που είχαν κάνει λιποαναρρόφηση και αξιολόγησαν τη σχέση μεταξύ του όγκου του λιπώδους ιστού που αφαιρέθηκε και του κινδύνου επιπλοκών, συμπεριλαμβανομένων των αλληλεπιδράσεων με το ΔΜΣ του/της ασθενούς.
Στη μελέτη, το συνολικό ποσοστό επιπλοκών ήταν 1,5 %, με λίγες σοβαρές επιπλοκές και κανέναν θάνατο. Μέχρι στιγμής, η πιο συχνή επιπλοκή ήταν η συλλογή υγρού (seroma), κατάσταση η οποία απαιτεί παροχέτευση. Ο μέσος όγκος λιποαναρρόφηση ήταν περίπου δύο λίτρα.
Οι ασθενείς με επιπλοκές είχαν μεγαλύτερο όγκο λιποαναρρόφησης (κατά μέσο όρο 3,4 λίτρα) και υψηλότερο ΔΜΣ και οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε «μεγάλου όγκου» λιποαναρρόφηση (άνω των πέντε λίτρων) είχαν υψηλότερο συνολικό ποσοστό επιπλοκών: 3,7 έναντι 1,1 %. Αυτό ήταν, σχεδόν εξ ολοκλήρου, αποτέλεσμα της αύξησης των περιστατικών με seroma.
Υπήρξε επίσης μια σημαντική αλληλεπίδραση μεταξύ του όγκου λιποαναρρόφησης και του ΔΜΣ: όταν οι ασθενείς από τους οποίους αφαιρέθηκε μεγάλος όγκος λίπους είχαν υψηλότερο ΔΜΣ, το ποσοστό των επιπλοκών ήταν λίγο χαμηλότερο.
«Με άλλα λόγια, οι παχύσαρκοι ασθενείς μπορούν να ανεχθούν αφαίρεση μεγαλύτερων ποσοτήτων λιπώδους ιστού, χωρίς αυξημένο κίνδυνο επιπλοκών», γράφουν οι ερευνητές. «Αντίθετα, οι ασθενείς με χαμηλότερο ΔΜΣ είναι πιο εκτεθειμένοι στον κίνδυνο επιπλοκών, όταν αναρροφάται μεγάλη ποσότητα λιπώδους ιστού. Αυτή η σχέση μεταξύ του προ-υπάρχοντος λίπους και της «ασφαλούς» όγκου λιποαναρρόφησης δεν έχει φανεί στο παρελθόν».
