Αποτελούν το περίπου 1% του πληθυσμού και οι παρανοήσεις γύρω από την σεξουαλική ταυτότητά τους… δίνουν και παίρνουν. Οι ασεξουαλικοί άνθρωποι είναι μια κατηγορία από μόνοι τους και ναι, μπορεί να περνάνε καλά.
Ανάμεσα σε όλες τις τρέχουσες πολιτικές συζητήσεις και αποφάσεις σχετικά με τα δικαιώματα των γκέι, των αμφιφυλόφιλων, των τρανσέξουαλ και οποιωνδήποτε άλλων σεξουαλικών προσανατολισμών, συχνά μένουν έξω από τη συζήτηση οι ασεξουαλικοί. Μήπως δεν υπάρχουν; Και αν υπάρχουν τι ακριβώς είναι αυτό που τους προσδιορίζει;
Στην πρόσφατη έκθεση «Ασεξουαλικότητα: Τι είναι και γιατί έχει σημασία», ο ερευνητής του σεξ Anthony F. Bogaert ευαισθητοποιεί το κοινό για την ασεξουαλική εμπειρία, υποστηρίζοντας ότι ένας από τους καλύτερους τρόπους για να κατανοήσουμε τη σεξουαλική επιθυμία είναι να μάθουμε τι συμβαίνει όταν αυτή είναι απούσα. Σε αυτήν, περιγράφει τι γνωρίζουμε μέχρι σήμερα για τον συγκεκριμένο σεξουαλικό προσανατολισμό – και αυτή η γνώση έρχεται σε μεγάλη αντίθεση με τη συμβατική σοφία.
Η ασεξουαλικότητα είναι ένας όρος που έχει αρχίσει να ακούγεται τα τελευταία χρόνια, ωστόσο κάποιοι ίσως να μην τον έχουν ακόμα ακουστά. Το ενημερωτικό ντοκιμαντέρ (A)sexual που προβλήθηκε από το Netflix το 2011, έφερε στο προσκήνιο το συγκεκριμένο σεξουαλικό προσανατολισμό, για τον οποίο, όμως, εξακολουθεί να επικρατεί σύγχυση. Πολλοί, μάλιστα, πιστεύουν ότι πρόκειται για μια «άλλη» λέξη που περιγράφει τη χαμηλή σεξουαλική ορμή ή την κατάσταση κατά την οποία δεν έχει υπάρξει ακόμη καμία σεξουαλική εμπειρία.
Μύρος Νο1: Η ασεξουαλικότητα είναι ψυχική διαταραχή
Οι ασεξουαλικοί άνθρωποι έχουν επί μακρόν «βασανιστεί» τόσο από τον εαυτό τους, όσο και από την κοινωνία με αυτήν η παρανόηση. Σύμφωνα με το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των Ψυχικών Διαταραχών (DSM 5), ωστόσο, η ασεξουαλικότητα δεν αναγνωρίζεται καν και θα πρέπει το ίδιο το άτομο να ταυτίζει και να περιγράφει τον εαυτό του ως «ασεξουαλικό», προκειμένου να του αποδοθεί αυτή η περιγραφή. Ωστόσο, αναφέρονται στις διαταραχές ερωτικής επιθυμίας η Διαταραχή Σεξουαλικού Ενδιαφέροντος/ Διέγερσης για τις γυναίκες (FSIAD) και η Διαταραχή Υποτονικής Ερωτικής Επιθυμίας για τους άντρες (MHSDD). Και στις δύο κατηγορίες τονίζεται ότι προκειμένου να γίνει η συγκεκριμένη διάγνωση θα πρέπει η εν λόγω διαταραχή να προκαλεί σημαντική δυσφορία και εμπλοκή στη ζωή των ατόμων. Εάν, όμως, η έλλειψη ερωτικής επιθυμίας εξηγείται και προσδιορίζεται από το ίδιο το άτομο με τον όρο «ασεξουαλικός», τότε, σε αυτή την περίπτωση, δεν αποδίδεται η διάγνωση της διαταραχής σεξουαλικής επιθυμίας.
Μύθος Νο2: Οι «ασεξουαλικοί» δεν έχουν σεξουαλική διέγερση
Δεν υπάρχουν φυσιολογικές διαφορές μεταξύ των ασεξουαλικών ανθρώπων και αυτών που έχουν οποιονδήποτε άλλον σεξουαλικό προσανατολισμό. Το μόνο που διαφέρει είναι ότι η σεξουαλική απόκριση των ασεξουαλικών δεν είναι συνδεδεμένη με κάποιο άλλο πρόσωπο. Εάν έχετε πρόσβαση, παρακολουθήστε το ντοκιμαντέρ (A)sexual, όπου οι ερωτηθέντες εξηγούν με πολύ ωραίο και κατατοπιστικό τρόπο πώς είναι η σεξουαλική διέγερση και ο αυνανισμός στον… κόσμο της ασεξουαλικότητας. Λίγοι χρησιμοποιούν τη φράση «καθαρισμός των υδραυλικών». Μπορούν ακόμα να αισθάνονται και σεξουαλική ευχαρίστηση. Το μόνο που δεν φαντασιώνονται είναι να τη μοιραστούν με κάποιον άλλο.
Μύθος Νο3: Οι «ασεξουαλικοί» δεν έχουν ερωτικές σχέσεις
Οι επιθυμίες για το σεξ και την αγάπη είναι πραγματικά ξεχωριστές για τον καθένα. Έτσι μερικοί ασεξουαλικοί άνθρωποι διατηρούν ρομαντική σχέση με «έναν από αυτούς», ενώ κάποιοι άλλοι με άτομα διαφορετικού σεξουαλικού προσανατολισμού. Στην πρώτη περίπτωση δεν προκύπτουν προβλήματα ως προς αυτό, αφού και οι δύο σύντροφοι βλέπουν το σεξ με το ίδιο μάτι. Στην τελευταία περίπτωση, το πρόσωπο με σεξουαλικές επιθυμίες μπορεί απλά να μην τις εκφράζει μέσα σε αυτήν τη σχέση, ή το ασεξουαλικό πρόσωπο να συμμετέχει σε σεξουαλικές δραστηριότητες για χάρη του συντρόφου του.
Μύθος Νο 4: Η ασεξουαλικότητα είναι επιλογή
Μπορεί κάποιος να επιλέξει να μην κάνει σεξ, αλλά δεν μπορεί να επιλέξει να μην θέλει σεξ. Η ασεξουαλικότητα δεν είναι επιλογή, αλλά ένας προσανατολισμός. Ο Bogaert γράφει ότι «η ασεξουαλικότητα ερμηνεύεται ως μια ξεχωριστή, μοναδική κατηγορία μέσα σε ένα πλαίσιο σεξουαλικού προσανατολισμού. Εμείς πραγματικά δεν γνωρίζουμε από πού προέρχεται, αλλά εφόσον ο σεξουαλικός προσανατολισμός ενός ατόμου δεν βλάπτει κανέναν, γιατί θα πρέπει να έχει σημασία;».
