Η απόρριψη είανι κάτι στο οποίο είναι “αλλεργικοί” όλοι: μικροί και μεγάλοι. Είναι όμως μέσα στη ζωή και θα πρέπει να απκτήσουμε… αντισώματα.
Αποτελούσε ανέκαθεν μία κύρια πηγή φόβου, μια τροχοπέδη στα “θέλω” και τα όνειρά των ανθρώπων. Κι αυτό γιατί μία απόρριψη έχει επώδυνα συμπτώματα. Πολλές φορές είναι ανεξίτηλο σημάδι της παιδικής ηλικίας, της ανατροφής και των κοινωνικών αντιλήψεων.
Η αδυναμία διαχείρισής της, όμως, δημιουργεί ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα που παρεμποδίζει την επικοινωνία μας με τον εαυτό μας αλλά και με τους άλλους, γίνεται αιτία να αναπτυχθούν και άλλες μορφές φόβου, δειλίες, αναστολές αλλά και ψεύτικες, μη αυθεντικές συμπεριφορές.
Ο άνθρωπος που φοβάται την απόρριψη, την εγκατάλειψη από ένα αγαπημένο πρόσωπο δεν νιώθει αποδεκτός, δεν παίρνει επιβεβαίωση , βρίσκει πιο πολλά ελαττώματα από προτερήματα στον εαυτό του και προσπαθεί να τα καλύψει αλλάζοντας πρόσωπα και προσωπεία: Γίνεται εγωιστής, σνομπ, έχει ένα ψεύτικο αέρα νικητή και μερικές φορές γίνεται πικρόχολος, αγενής και δηκτικός. Ουσιαστικά κάθεται με την πλάτη στον τοίχο, προστατεύει τα νώτα του και παίρνει πολύ προσωπικά τις συμπεριφορές των άλλων, ξεχνώντας ότι και ο ίδιος, για προσωπικούς λόγους ή επιλογές κάποτε έβγαλε από τη ζωή του αξιόλογους ακόμα και εκπληκτικά ενδιαφέροντες ανθρώπους.
Θετική προσέγγιση
Κρατήστε λοιπόν ένα νέο μοτίβο για την απόρριψη: « Για δικούς τους λόγους» οι άνθρωποι γύρω μας αλλάζουν επιλογές, υπολογίζουν τις συνθήκες της δικής τους ζωής, των δικών τους αναγκών και βρίσκουν ότι κάποιος από το περιβάλλον τους δεν μπορεί να τις καλύψει ή δεν μπορούν και οι ίδιοι να καλύψουν τις δικές τους. Μπορεί αυτοί και μόνο αυτοί να αισθάνονται λίγοι, ανίκανοι να δώσουν , κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Έχουν δικά τους προβλήματα να λύσουν. Θα αποφύγετε πολλές παρερμηνείες και ένα σωρό παρεξηγήσεις αν αφήσετε ανεξήγητη την αποχώρησή τους από τη ζωή σας. Αυτοί ξέρουν, εσείς όχι το γιατί και πώς αυτής της συμπεριφοράς. Απλά βιώνουν την διαφορετικότητα των αναγκών τους.
Και για να πούμε μια μεγάλη αλήθεια: Οι άνθρωποι προτιμούν τους χρήσιμους σε μια δεδομένη φάση της ζωής τους. Άχρηστοι για συγκεκριμένους, είμαστε μια χαρά χρήσιμοι για κάποιους άλλους. Αν κάποιος σταματήσει να μας θεωρεί ωφέλιμους στη ζωή του δεν σημαίνει ότι περάσαμε στα αζήτητα ή ότι είμαστε άχρηστοι.
