Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Μελέτης Ουρολογικών Παθήσεων (ΙΜΟΠ), εμφανίζεται στο περίπου 3-9% των αντρών. Η νόσος δεν είναι επικίνδυνη για τον ίδιο τον ασθενή, είναι, όμως, επικίνδυνη για τη σεξουαλική ζωή του.
Η νόσος Peyronie είναι μία καλοήθης πάθηση που δεν επηρεάζει τη γενικότερη υγεία του ασθενούς. Πρόκειται για την ανάπτυξη ινώδους ιστού (πλάκα) πάνω στον χιτώνα των συρραγγωδών σωμάτων του πέους, ο οποίος βρίσκεται κάτω από το δέρμα.
Η ανάπτυξη αυτή έχει ως αποτέλεσμα ο ασθενής να ψηλαφεί κάτι σκληρό -σαν κάλο- στο πέος του όταν αυτό δεν είναι σε στύση ή να αντιλαμβάνεται στρέβλωση (στράβωμα) του πέους προς τη μεριά που αναπτύσσεται η πλάκα, κατά τη διάρκεια της στύσης.
Η γωνίωση αυτή μπορεί να φτάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό, μέχρι και 90 μοίρες, δημιουργώντας προβλήματα στην σεξουαλική ζωή του ασθενούς.
Ωστόσο, η στρέβλωση του πέους δεν σημαίνει απαραίτητα νόσος Peyronie, αφού μπορεί να είναι και συγγενής (εκ γενετής). Όταν όμως είναι ξαφνική, τότε πιθανότατα να οφείλεται στη νόσο.
Πού οφείλεται
Προσβάλλει συνήθως άτομα μέσης ηλικίας, αλλά μπορεί να εμφανιστεί και σε νεότερους, ιδιαίτερα σε άντρες με καρδιαγγειακούς παράγοντες κινδύνου, όπως σακχαρώδης διαβήτης, υπέρταση και υψηλή χοληστερίνη.
Η πιο συχνή αιτία είναι κάποιος μικροτραυματισμός του πέους κατά την σεξουαλική επαφή.
Πώς «στραβώνει» και η σεξουαλική ζωή
Παρόλο που η ζωή των ασθενών δεν απειλείται, η σεξουαλική ζωή τους πλήττεται άμεσα.
Η στρέβλωση, όταν είναι μεγάλη δεν επιτρέπει στο πέος να εισέλθει στον κόλπο ή ακόμα και αν εισέλθει μπορεί να προκαλέσει έντονο πόνο κατά την είσοδο. Επιπλέον, μέσω ενός συγκεκριμένου μηχανισμού (φλεβικής διαφυγής) μπορεί να προκαλέσει στυτική διαταραχή, ακόμα και αν δεν έχουν γίνει αντιληπτά άλλα συμπτώματα.
Η νόσος δημιουργεί ένα επιπλέον άγχος και φυσικά αισθητικό πρόβλημα όταν η στρέβλωση είναι μεγάλη. Η κατάσταση αυτή μπορεί να οδηγήσει σε γενικότερη σεξουαλική δυσλειτουργία, στην οποία εμπλέκονται συνήθως και ψυχολογικοί παράγοντες, ως αποτέλεσμα των συμπτωμάτων.
Τα είδη της θεραπείας
Επειδή οι ακριβείς αιτίες την νόσου δεν είναι γνωστές δεν υπάρχει αιτιολογική θεραπεία, δεν υπάρχει δηλαδή ένα φάρμακο που να στοχεύει στην αιτία της. Υπάρχουν ωστόσο μέθοδοι, με τις οποίες είτε περιορίζεται η ανάπτυξη της νόσου, είτε αντιμετωπίζονται τα συμπτώματά της.
Φαρμακευτικές θεραπείες
Όταν ο ασθενής απευθύνεται στο γιατρό εξετάζεται αρχικά αν η πλάκα είναι πρόσφατη ή αν είναι παλιά και ο ασθενής την έχει απλώς παραμελήσει.
Αν η πλάκα είναι πρόσφατη, είναι δηλαδή στο στάδιο της φλεγμονώδους ανάπτυξης, τότε κάποια φαρμακευτικά σκευάσματα από το στόμα (κυρίως βιταμίνη Ε και ταμοξιφένη) μπορούν να περιορίσουν την ανάπτυξη της νόσου, όχι όμως να εξαφανίσουν και τις πλάκες.
Άλλες τεχνικές
Σε περίπτωση που ο ασθενής απευθυνθεί σε ειδικό μετά από πολύ καιρό και δεν έχει νόημα να του χορηγηθούν φάρμακα ή αν η φαρμακευτική θεραπεία δεν έχει αποτέλεσμα, εφαρμόζονται άλλου τύπου μη επεμβατικές και μη φαρμακευτικές θεραπείες, κυρίως η ιοντοφόρηση.
Πρόκειται για μια ανώδυνη τεχνική μέσω της οποίας εισάγονται από το δέρμα πάνω από την πλάκα φάρμακα σε μορφή ιόντων και γίνονται κρούσεις μέσω ηλεκτρικού ρεύματος.
Χειρουργική θεραπεία
Σε περίπτωση που η στρέβλωση είναι πολύ μεγάλη, ο πόνος είναι έντονος και η ανάπτυξη της νόσου δεν έχει σταματήσει με τα μη επεμβατικά μέσα, γίνεται χειρουργική επέμβαση, με την οποία ευθειάζεται το πέος με ή χωρίς αφαίρεση της πλάκας.
Επειδή, ωστόσο, δεν είναι γνωστή η αιτία της νόσου, υπάρχει ενδεχόμενο, μετά το χειρουργείο, να αναπτυχθεί πλάκα σε άλλο σημείο του πέους.
