Η παρακολούθηση κινουμένων σχεδίων μπορεί να μειώσει τον πόνο και την αγωνία των παιδιών που υποβάλλονται σε εμβολιασμό πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη διαδικασία, σύμφωνα με νέα ιταλική μελέτη.
Ένα νέο και ευχάριστο τρόπο επινόησαν Ιταλοί ερευνητές, προκειμένου να μειώσουν το άγχος και τον πόνο των παιδιών που υποβάλλονται σε διαδικασία ανοσοποίησης: να αποσπάσουν την προσοχή τους, βάζοντάς τα να παρακολουθήσουν κινούμενα σχέδια και όπως διαπιστώθηκε από τη μελέτη, η ιδέα αυτή είχε αποτέλεσμα.
Οι ερευνητές εξέτασαν δύο ομάδες παιδιών, ηλικίας 6 ετών. Η πειραματική ομάδα αποτελείτο από παιδιά που υποβλήθηκαν σε εμβολιασμό, ενώ παρακολουθούσαν κινούμενα σχέδια, προκειμένου να αποσπαστεί η προσοχή τους.
Πριν από τη διαδικασία, τα παιδιά είχαν τοποθετηθεί μπροστά από ένα φορητό υπολογιστή και παρακολουθούσαν κινούμενα σχέδια της επιλογής τους (Σταχτοπούτα ή Toy Story).
Η ομάδα ελέγχου αποτελείτο από παιδιά που υποβλήθηκαν σε εμβολιασμό, ακολουθώντας την πρότυπη τεχνική της λεκτικής απόσπαση της προσοχής από έμπειρους νοσηλευτές.
Η δυσφορία των παιδιών που μετρήθηκε σε μια τροποποιημένη κλίμακα παρατήρησης της συμπεριφοράς δυσφορίας και πόνου, καταγράφηκε στην οπτικό-αριθμητική κλίμακα διαβάθμισης πόνου, Wong-Baker FACES.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα επίπεδα της δυσφορίας ήταν χαμηλότερα στα παιδιά των οποίων η προσοχή είχε αποσπαστεί με κινούμενα σχέδια, σε σύγκριση με εκείνων που αποσπάστηκε η προσοχή τους, χρησιμοποιώντας την τυπική διαδικασία. Οι ερευνητές δήλωσαν ότι τα αποτελέσματα της μελέτης τους συμφωνούν με αυτά προηγούμενων μελετών, ειδικά όσον αφορά στη διαπίστωση ότι τα παιδιά ηλικίας κάτω των 7 χρόνων συνήθως αναφέρουν περισσότερη δυσφορία και πόνο από τις βελόνες, σε σύγκριση με τα μεγαλύτερα.
Όλα τα παιδιά που υποβλήθηκαν στη διαδικασία ανοσοποίησης έλαβαν δύο ενέσεις: την πρώτη υποδορίως και τη δεύτερη ενδομυϊκά.
Τα παιδιά που παρακολουθούσαν κινούμενα σχέδια κατά τη διάρκεια της διαδικασίας παρουσίασαν χαμηλότερα επίπεδα δυσφορίας κατά τη λήψη και των δύο ενέσεων. Ειδικότερα, τα επίπεδα που ανιχνεύτηκαν μετά την υποδόρια ένεση και κατά τη διάρκεια της ενδομυϊκής ήταν χαμηλότερα σε στατιστικά σημαντικό βαθμό και οριακά σημαντικά μετά την ενδομυϊκή ένεση.
«Από οργανωτικής πλευράς, θα ήταν σκόπιμο να παρέχεται ένα δομημένο περιβάλλον, εξοπλισμένο με όλα τα απαραίτητα εργαλεία για την υλοποίηση των στρατηγικών απόσπασης της προσοχής – κυρίως τη χρήση των κινουμένων σχεδίων – κατά τη διάρκεια επεμβατικών διαδικασιών», έγραψαν οι ερευνητές.
Σύμφωνα με τους ίδιους, η χρήση μιας τόσο απλής διαδικασίας, η οποία μπορεί να εκτελεστεί εύκολα και οικονομικά, μπορεί να μετατρέψει τις πρώτες επαφές των παιδιών με τις υπηρεσίες υγείας σε θετικές εμπειρίες και να βοηθήσει στη μείωση του αριθμού των ασθενών που αναπτύσσουν άγχος ή φοβία στις βελόνες, με αποτέλεσμα να αρνούνται να υποβληθούν σε ιατρικές διαδικασίες στην ενήλικη ζωή τους.
